252. ad Ianum Pelusium Crotoniatam
Pelusi nostras longum miserate querelas,
Qui mea saepe tuo carmine damna levas,
Quid dolor ipse nequit? Volui de marmore fingi,
Et poni iuxta coniugis ora meae,
5
Vt saltem fictam fictus de marmore cernam,
Marmorea possim marmor et ipse frui.