Adolescens quaerit ex Seniore qualis sit haec vita
"Dic venerande senex humanum vivere quid sit"
Respondet senior
"Transitus in mortem plenus curae atque laboris
Ni soletur amor spesque fidesque Dei"
Petrus Schottus argentinensis de morte. Loquitur mors nobis
"Heus propera quae te clementia falsa moratur
Fac bona ne pigeat cras tibi finis ero
Rides iudicio forsan te vespere sistam.
Caeca indefessa torqueo tela manu."
Eadem mors iterum ex sententia Petri Schotti Argentinensis
"Horrida sum pravis, iustis optabile lucrum.
Illos suppliciis hos ego mitto polis.
Incautos igitur ne vos deprendere possim
Erigite indultos per bona sola dies."
Dysticon Petri Schotti de morte
Omnibus exititum quamvis mors saeva minetur
Principium vitae fert tamen illa piis
In dysticon redacte Ia. V. Sletlt
Peccavi fateor postponam deinde fatebor
Atque satisfaciam dum iubet ecclesia
Exhortationes Io. Gerson ad aegrum ex disthico Ia. V Sletlt
Subiectus domino grates referendo patrasse
Te mala commemores sit sita corde salus
Interrogationes Io. Gerson ad migrantemex dystico Ia. V. Sletlt
Credis avis veniam proponis culpa ne mordet
More Iesu parcis si dare rapta cupis.
Dysticon Ia. V: Sletlt de fidei et spei informium iactura
Vana fides, spes vana, itidem mea Christe manebit
Sin non vero etiam iungar amore tibi.
Tetrasticon Ia. V. Sletlt. Ad Christum
Neminem posse Deo simul et mundo placere
Si soli bone Christe tibi mea vita placeret
Sit mundo quamvis nausea salvus ero.
SI tibi displiceam mundo gratissimus hospes
Spes mihi perpetuae nulla salutis erit
Tetrastycon Io. V. Sletlt ad Mariam Magdalenam de spe veniae
Cum te respicio misera O Magdalena, quid ultra
Propitium verear flectere posse Deum.
Sint etiam graviora tuis mea crimina numquid
Largifluum possunt evacuare Iesum.
Elegiacum Ia. V. Sletlt ad Christum pro remissione omnium et gravissimorum peccatorum
Christe Dei Patris non enarrabile verbum,
Perpetua genitus qui deitate cluis;
Humanum misere ne prorsus plasma periret,
Ne moriens stygias ingrederetur aquas.
5
E caelo penetras benedicte virginis alvum
Nasceris ablueris sacraque verba doces.
Das aegris placidam mira virtute salutem
Nec dedignaris tristia multa pati.
Dira crucis tandem pro me tormenta subisti
10
Praebens tortori corpora tota fero.
Quicquid in horribiles poterat confingere poenas
Mansuetae passus more bidentis eras
Vt me de Stygia posses salvare palude
Inque paterna mihi regna pateret iter,
15
Tantus amor pietasque ingens dilectio tanta
Excidat a firmo pectore Christe meo
Anne mea labi poterunt hi mente dolores
Lancea, crux, clavi, sputa, flagella, vepres?
Absit ut ingratus tanto bone Christe labori
20
Non videat lachrimas fundere saepe meas;
Absit ut in veteris recidam vestigia vitae,
Absit ut has spinas vinclaque semper amen
Multa quidem feci quae me fecisse rubesco
Et totiens animam commaculasse pudet.
25
Heu pudet in vitium quodvis ignaviter isse,
Hei mihi cur praeceps in mala quaeque rui?
Nam nisi firma tuae mihi spes esset pietatis
Exanimis ratio victa timore cadat.
At tu dixisti o verax sapientia patris
30
Pravorum mortem displicuisse tibi
Verum malle suam quemvis reparare salutem
Contritumque animum te neque respuere.
Nunc ego peccato vitiorum pondere passus
Accelerans placidam (te rogo) confer opem.
35
Quo non est maior toto peccator in orbe,
Non tamen abieci spemque fidemque meam.
Da veniam misero, cor dilue crimina tolle;
Aspergar Christi sanguine, mundus ero.
Tende manu tremula praesens sit dextra petenti
40
Vltro qui cecidi te peto sponte leva.
Suscipe me profugum, vertentem terga require,
Denuo fac portem militis arma tui.
Iam mecum statui iam iam libet et me mens est
Quae tibi displiceant abstinuisse deus.
45
Tu modo praesidium dux princeps et pater adsis
Et tua sit mecum gratia summe Iesu.
Redde mihi vires pugnare viriliter opto
In bellum spretis hostibus ire libet.
Corpore dum tenero mens immortalis abibit
50
Morsque volet sensus eripuisse meos
Sis precor o Iesu ductor fidusque patronus
Teque auctore meus spiritus astra petat.
Elegiacum Ia. V. Sletsta ante summum sacrificium
O venerande Iesu vitiorum mole gravatum,
Clemens respicias o venerande Iesu.
Flecte pios oculos famulo bone Christe precanti
Ad profugom reducem flecte pios oculos.
5
Iamque tuis prodigum natum costringe lacertis
Sit stola prima mihi, sit procul ira patris
En accedo tuam peccati conscius aram.
Teque deumque hominem sumere Christe iuvat.
Vt tuus in sacra fusus crucis arbore sanguis
10
Et corpus fiat potus et esca mihi
Nunquid ego dignas peccator fundo querelas
Nemo misi trepidan si sapit ista facit.
Sed tu qui cunctis veniam cupientibus aurem
Inclinas facilem me quoque suscipias.
15
Excipias vultu mitis mea vota benigno
Multorum scelerum nec meminisse velis.
Ecce tuum corpus cum sanguine sumitur a me,
Hoc animo veteres ut dirimam maculas
Deleat ergo meas tetra caligina mendas
20
Hoc nunc officium (deprecor) illud opus
Nam te pro macula vitiorum saepe pianda
Hoc tua lex munus instituisse canit.
Dum rex in cena vicina morte sederes
Esse volens patri victima blanda tuo.
Ad idem saphicum Iaco. Wimp. Blet.
Obsecro Iesu tua gloriosa
Passio virtus mihi sit perennis
Qua procul victor sathanan cruentum
Pellere possim.
5
Et cibum praesta mihi spiritalem
Adsit et potus animo salubris
Vt queam firmo meminisse corde
Vulnera quinque.
Fac ut accedam celebrem revolvam
10
Sacra divini reverenter agni
Quem colam tractem comedanque fervens
Pectore mundo.
Tu facis solus veneremur ut te.
Sobrie digne simul et pudice.
15
Solus immundos facis esse mundos
Crimina laxans
Quis satos atra poterit parentum
Labe lustrari nisi qui innocentis?
Non habes culpae maculam, reatu
20
Criminis expers.