Ad eloquentissimum poetam et oratorem Baptistam Guarinum oda

 

Ne Verona nimis tua

Cyclopum manibus condita moenia

Tollas in mediis sita

Fecundis oleo montibus optimo:

5

Ne iactes tua nectari

Campanoque mero vina simillima.

Quid dignum superis coli

Tam magnis Athesim laudibus afficis?

Quid circum aethereo polo

10

Aequas mygdonio marmore conditum?

Nil fructus varios tuos

Extollas nec agros tam bene consitos;

Iam fontem taceas, foro

Manantem medio perpetuis aquis;

15

Qui si quo foret in loco

Semoto: videas currere protinus

Illuc Pieridas deas

Cyrraeumque lyra numen eburnea;

Illuc armeniis feris

20

Fleret Nisa suum thyrsigerum vehi;

Saepe illic dea montium

Telis depositis fessa quiesceret;

Nec lymphis ita splendidis

Auderet calamos tergere sordidos;

25

Sed sparsis potius comis

Cum casto ablueret se grege saepius.

O fons maxime fontium,

O fons fluminibus clarior omnibus;

Si quid Musa potest mea

30

Nosceris gelidis perpetuo Scythis:

Te noster medius dies

Ornatusque tuos sol sciet occidens

Ac mirabitur India.

Sed ne ferre gravi quaeso animo velis,

35

Si praepono aliud tibi

Quo Verona magis clara superbiat

Perlatumque ferat caput:

Hoc est hoc superis grata Guarinia

Et dilecta viris domus

40

Doctrina populis nota sua tribus;

Haec linguae est latiae decus

Haec linguae est specimen grande pelasgicae;

Huc tuto properat gradu

Quisquis sat veterum non bene percipit

45

Scriptorum dubios locos.

Non responsa deus vera ita delphicus

Nec Dodona dat inclyta,

Vt certis monitis haec domus explicat:

Quicquid graius habet liber

50

Obscuri nimium, quicquid et admodum

Nostri difficili stilo

Scripserunt, nihil est quin tibi cognitum

Sit, Baptista: vehit tuus

Mirandus nitida filius indole

55

Iam graiam incipiens lyram

Et docto Ausoniam tangere pollice.

Me non immerito queo

Felicem modulis dicere in omnibus,

Qui tantos fuerim lares

60

Nullo praesidium mobile fulmine

Sortitus ratibus meis,

Vt possim iuvenis iam quasi currere

Tuto per medios lacus

Sedatique maris ludere litore;

65

Hanc gentem mihi Iuppiter

Quaeso per Danaes dulce suae caput

Ad vitae cineres meae

Conservet facilem maximus ultimos.

Me me huius stabili cito

70

Spero subsidio magna per aequora

Omnis posse sinus noto

Securis gelido tendere funibus.

Verum ne fidei meae

Sit Baptista parum conscius, haec potens

75

Tanti gymnasium vir

Musa, illum precibus pluribus obsecret.

Vt si nostrum animum velit

Erga se proprio cernere lumine,

Quoddam grande periculum

80

Istius faciat quaeso negotii.

Sunt parvae fateor mihi

Vires: parva mihi sunt patrimonia.

Nil possum ingenio: parum

Imbelli valeo corpore; sed tamen

85

Observantia maxima est

Et vix credibilis noster in ipsum amor.

Dumque aura supera fruar:

Divinis veluti numen honoribus

A me celebrabitur

90

Spes Baptista mei maxima carminis.