2. ad Cytheridem, quod eius causa mittatur in exilium
Eheu quam miseros spes credula fallit amanteis,
Quam levis instabili vertitur orbe rota.
Ille ego, qui placido felix in amore ferebar,
Quem facili toties audiit aure Venus,
5
Nunc dominam iubeor patriasque relinquere sedeis,
Et procul immeritum pellor in exilium.
Hoc mihi, non facinus peperit, sed me mea lingua
Perdidit ausa nimis libera verba loqui.
O utinam mi serum pietas me nulla Cytheri
10
Movisset, lacera cum traherere coma.
Vel tua pressissent anima fugiente parentes
Lumina, quo fatis tristibus orta die es.
Te propter poenas dabimus, tu maxima nobis
Non expectati causa doloris eris.
15
At quocumque feret me sors inimica sequendum est,
Saevitiem donec temperet illa suam.
Praecinctum nactus lapidosis rupibus antrum,
De domina solus conquerar ipse mea;
9a
O utinam vel nulla tui me flentis aringa
10a
Movisset pietas cum traherere comas;
11a
Vel te Persephone teneris rapuisset ab annis,
12a
Edita cum primum parvula vagieras.
13a
Te propter mihi poena datur; tu maxima luctus;
14a
Tu gravis afflicto causa doloris eris.
15a
Ibimus et quacumque feret fortuna, sequemur,
16a
Scaevitiem donec temperet illa suam.
17a
Praecinctum nactus lapidosis rupibus antrum,
18a
Solus ibi duram conquerar in dominam.
18b
Et lassata gravi singultu pectora rumpam
18c
Mixtaque cum miseris verba dabo lacrimis.
Effundam quoscumque premo sub corde dolores,
20
Et quaecumque diu non patienda tuli.
Dicam etiam tenerae quanta inconstantia formae
Iuncta sit utque meis gaudeat illa malis.
Tum referam nimios fastus ingrataque facta,
Et tuto quiquid sentiet ira vomet.
25
Vos modo Hamadryades miseros ne prodite questus,
Nec vos ruricolae turba benigna Dei.
Sic vobis silvae secreta cubilia praestent,
Sic vobis nunquam non sit amicus amor.
Ipse meam rebar portum subisse carinam,
30
Nunc agitor mediis naufragus aequoribus.
At tu quid tanto contendis acerba furore,
Quid iuvat e nostris nomen habere malis?
Nil toties formae facies aequata Dearum,
Nil prosunt laudes, nil benefacta mihi?
31a
Nec spes ulla mihi superest nisi tristia coelo
32a
Discutias radiis nubila Phoebe tuis.
33a
At tu quid tantum furis? Anthia parce fideli.
33b
Quid iuvat e nostra crimen habere nece?
33c
Nil me divinis facies aequata figuris,
34a
Nil me tot laudes, nil benefacta iuvant?
34b
Sed licet evellas cineres atque ossa parentis,
34c
Et materna tua laesa sit urna manu,
35
Sed caput hoc quamvis ferro insecteris et igni,
Non potero tibi non deditus esse tamen.