24. ad Carbonem poetam et oratorem
An tibi non faveam? te non admirer amemque,
Candidior pura, Carbo poeta, nive?
Crede, meo cum tu poteris de pectore labi
Tunc animae potero non memor esse meae.
5
Doctus es, et culti placido sermonis ab ore
Dulcior Hyblaeo copia melle fluit.
Nec minus orator, quam vates optimus, idem
Nunc patriae linguam tradis utramque tuae.
Barbarus est, quicumque capi virtutibus istis
10
Se negat, et tantum non probat ingenium.