1. de obitu Bagarini accipitris egregii
ac de eius clarissimis laudibus
Si qua tuas lector Bagarini venit ad aureis
Forsitan ex aliquo fama relata loco,
Ille hic, Cosmiaca pulcherrima cuius imago,
Ac verae similis, tam bene picta manu est.
5
Non fuit accipitres inter formosior alter,
Nec magnis meritis carior ullus hero.
Neve quis ignoret propriae data praemia laudi,
Ex ipso discat carmine qualis erat.
Purpureis maculis plumam insignibat et auro,
10
Qualis apum decorat corpora picta color.
Penna fuit dorso si non argentea, saltem
Argento similis, vel speciosa magis.
At procera caput cervix fulcibat honestum
Desuper, inque oculis vividus ardor erat.
15
Cauda nec in longi speciem temonis abibat
Nec brevis, at potius inter utrumque fuit;
Acer inhaerebat pugno, et formidinis expers
Horrebat nullas nocte dieque manus.
Blandiciis gaudebat heri, placideque movebat
20
Alternos agili dexteritate pedes.
Nulla recusabat capiti velamina mitis
Accipere, et tanquam luce careret, erat,
Illo non alius pernicibus ocior alis
In miseras tanta strage ruebat aveis;
25
Non fuga perdici non magni corporis ingens
Phasiacis robur profuit alitibus.
Non illum vano cuccus deceperat astu,
Dum vagus incertas itque reditque vias.
Non tibi se eripuit turtur, Bagarine, sequenti;
30
Non velox pennis, et pede segnis anas.
Congressusque tuos corvi tremuere feroces
Et picas leto tradere lusus erat.
Haud facile evasit, quem tu semel unguibus hostis
Attigeras, quamvis strenuus ille foret;
35
Quin etiam parvas volucres placidissime rerum
Ad domini assueras ipse referre manus.
Nec minus ex altis ad sibila prima redibas,
Arboribus, medium sole tenente diem.
Teque canum quamvis avidorum laederet error
40
Praeda sub hamato dum pede capta iacet,
Non tamen ingenuum tibi cor excanduit ira:
Parcebas, veniae certaque signa dabas.
Ad speciem si res deducitur, omnia magna
Et praeclara quidem nemo fuisse neget.
45
Ista sed immiti virtus te funere rapto
Ecquid erit paucos post, Bagarine, dies?
Aut nihil, aut aliquid, de quo non multa loquantur
Ipsi etiam, qui nunc fortia facta probant.
Multos prisca viros insigneis protulit aetas,
50
Extincto quorum corpore fama iacet.
Mortalique manu totum quaecumque per orbem
Sumptibus immensis structa fuere, cadent.
Hoc facit annorum series, nisi temporis atros
Exuperent morsus scripta diserta virum.
55
At tibi, si nequeo vitae immortalis honorem
Non permansuris tradere carminibus,
Si mea iam notis sparsere liquoribus ora
Sandalus, et Nymphae quae loca sacra colunt,
Qualiscumque mihi libato venit ab amne
60
In laudes surget spiritus ille tuas.
Et memor officii semper gratusque piusque
Incidam tumulo talia verba tuo:
Hoc iacet accipitrum Bagarinus gloria saxo
Quem tali dignum munere duxit herus.
65
Ne Stygis ad nigras inhumati corporis umbra,
Si quis adhuc remanet spiritus, erret aquas.