1. ad Federicum tertium imperatorem,
cum ab eo laurea donaretur, intra horam composuit
Salve, sacra hominum rerumque immensa potenti
Numine maiestas, quam verus conditor orbis
Tutatur, pulchroque dedit moderamine habenas.
Te precor et supplex tremebundo carmine posco,
5
Si videor merito Musarum munere dignus,
Phoebeam capiti da circum, Maxime Caesar,
Laurum, quam teneris optavi semper ab annis.
Tertius at nostras si iam venisset ad aures
Caesaris adventus prius hic, modo culminis omnes
10
Scripsissem subito versus quos nostra Thalia
Edidit et pulchre posuissem ex ordine cunctos;
A te principium fieret, finisque teneret
Caesareum nomen Federici et cuncta sonarent
Carmina quae probitas, virtus, clementia, mores,
15
Imperiique decus, tam magni gloria regni
Floreat in sancto rerum moderamine, quod tangit et Indos,
Parrhasis et Coeli, qua iuncta est parte Draconi,
Nec non unde Auster flagrantibus evolat oris,
Et qua nox Coelum nigro velamine vestit.
20
Polliceor sed plura quidem me scribere, sancta
Maiestas, reditus felici tempore, Caesar,
Offerre et titulis excelsi culminis amplo
Imperio; sed nunc pro tempore suscipe pauca,
Quae argumenta dabunt quo nostra haec Musa cothurno
25
Gaudeat et quae sit dicenda ad carmina vires.
Quare age et haec vultu, quaeso, dignare sereno,
Qui terram imperio et totum temperat orbem.