1. ad Guidonem Feltrium Vrbini ducem

Guido, clara Ducis Federici atque inclyta, salve,

Ausonias inter, soboles celeberrima, gentes,

Feltria, cuius iam notum est super aethera nomen.

Vix tria lustra licet tua dum non impleat aetas,

5

Est tamen in teneris virtus maturior annis,

Deque tuo forti manat prudentia praecox

Pectore, et excelsas agitas res mente: paternum

Immortale decus, priscis aequabile saeclis,

Tu virtute nova titulis augebis avitis,

10

Et tua maiorum superabit gloria famam.

Sed, quanquam laudesque tuas magnique parentis

Ipse ego sum cupidus memorandaque dicere facta,

Deficiunt vires ad tantae pondera molis;

Nam pater et natus victura volumina poscunt,

15

Dignus uterque sacri facundo pectore vatis.

Quare, age, parva me, monumenta et pignora amoris

Accipe, prae cunctis ego te quo prosequor unum:

Pellege luminibus placidis quae carmina quondam

Lusimus inculto calamo iuvenilibus annis.

20

Novimus et quanvis vena mihi paupere quantum

Effluat exiguus lutulento rivulus ore,

Me tamen audaces iussit componere versus

Imperiosus amor, quem non est temnere tutum.

Qui mortale genus non tantum regnat in omne,

25

Sed sua caelicolas in vincula dura coegit,

Impulit ut scriptis ausim committere nugas,

Profiteor sacri qui nomina nulla poetae

Nec lotum Aoniis caput immersavimus undis,

Anserulus niveos inter sed raucus olores,

30

Inter aves blesus vocales obstrepo corvus.

Iamque vale, et longaeva tibi tua fila sorores

Concordes iubeant foelicia nectere fata;

Et licet ipsa tibi longissima vita supersit,

Sis tamen ut foelix per tempora cuncta precamur.