4. libelli principium in quo narrat amoris initium
et Floram eius puellam laudat

Ruperat ulla meos non dum anxia cura sopores

      Nec me dum verus solicitarat amor,

Non dum expertus eram pharetrati numinis arma,

      Nec mea dum pallens tinxerat ora color -

5

Tela sed imprudens hostilia nulla timebam,

      Et metus in nostro pectore nullus erat -,

Armatus cum me iaculis aggressus inermem

      In caput insiluit fortibus ille meum,

Opposuitque mihi radiantia lumina Florae,

10

      Pulchrius in tota qua foret urbe nihil

Esset ut aeterno quae me consumeret igne

      Collaque perpetuo subderet una iugo.

Cuius saepe licet formae mihi nota fuisset

      Fama prius, nostri causa futura mali,

15

Hanc non ante tamen quam cum mea corda Cupido

      Fixit, viderunt lumina nostra deam.

Tempore nanque fuit visusque et vulnus eodem:

      Curaque oculis subito prompta sagicta fuit.

Nec secus imbrifero saepe alta Ceraunia vere

20

      Igne calent, celeri fulmine tacta Iovis,

Quam miser ut vidi visamque repente cupivi,

      Illius extemplo captus amore fui;

Ac tenerae veluti caerae quicunque caracter

      Imprimitur, propere concipit illa tenax,

25

Sic impressa meis dominae florentis imago

      Est oculis, ullo non peritura die;

Aeoliae nec tot fabricat Vulcanus in antro

      Vincla cathenatis nexibus aut Lipare,

Quot crudelis amor circum mea colla revinxit,

30

      Non nisi vix misera dissolvenda nece.

Sed licet exagitent hi nunc mea corda calores,

      Ardeat assiduo pectus et igne meum,

Non tamen hoc uri rapido dedignor ab aestu,

      Nec mihi difficile est haec in amore pati.

35

Nec Stheropes quicquid, Brontes vastusque Pyracmon,

      Ignis habent, quicquid Sicilis Aetna vomit,

Effugiam, domina modo non contemnar amata,

      Nec se difficilem praebeat illa mihi,

Dum modo se nobis saltem patiatur amari,

40

      Si non dura Florae pectora versat amor.

Nam queat haec pulchris forma certare deabus,

      Nam queat haec forma vincere Tyndarida.

Huic talis facies, quali te, candida, Marti

      Olim, Erycina, tuo concubuisse ferunt;

45

Tales huic oculi, quales duo sydera possis

      Dicere vel geminas credere nocte faces;

Huic mynio labrum certe nil distat Ibero,

      Dens ebore est illi candidiorque nive;

Flavus et in nodos per lactea colla reflexus

50

      Crinis et heroas ureret atque deos.

Denique tam pulchra est, tam nulla in corpore menda,

      Extet ut in toto pulchrius orbe nihil.

Hanc ego, nec fallor, caelestia numina credo

      Certatim manibus composuisse suis,

55

Altera quo terris facies humana rediret,

      Pro qua vel rursus Troia cremanda foret.