5. genus suum excusat, amantis more se iactat,
nobilitatem virtuti inesse dicit,
hortatur ac pollicetur plura

Stemmata si veterum nequeo iactare parentum,

      Ducitur a claris nec mihi sanguis avis,

Si neque maiorum possum numerare triumphos,

      Si celebrat gentem gloria nulla meam,

5

Si mihi nec multis scinduntur iugera aratris,

      Nec Lybiae segetes horrea nostra replent,

Nec Pario nobis insignia marmore fulgent

      Tecta, nec archetypis atria nostra micant,

Si mihi nec multo digitus circundatur auro,

10

      Sique latus nostrum dibapha nulla tegit:

At me Pierides non aspernantur alumnum.

      Carminibusque meis doctus Apollo favet,

Integritas etiam vitae moresque probati

      Me faciunt clarum nobilitantque satis.

15

Praeterea fastu sum non ego turgidus ullo,

      Ambitiove animum non premit atra meum,

Nec mihi divitias, nec celsa palatia regum,

      Nec scindant posco pinguia rura boves:

Sunt mihi cuncta satis quae sors obiecit amica,

20

      Vtor et ipse mea conditione libens.

Sed mihi tu fulvo, virtus, pretiosior auro

      Sola places, probitas, ingenuusque pudor;

Haec ego, cunctarum, longe gratissima rerum,

      Contulerim nullis praemia divitus.

25

Nam quid opes, quid regna iuvant, quid gemma, quid aurum,

      Nomina vel priscae quid generosa domus,

Singula quandoquidem fortunae lusibus acris

      Subdita sunt, nullis fortia praesidiis?

Permanet at virtus nullis obnoxia fatis,

30

      Et comiti nunquam vellitur illa suo,

Eripiturque viris nunquam, seu munere functis

      Vitae, seu quibus est sanguis et aura comes.

Innumeris homines opibus firmisque reponit

      Sedibus, aeternos haec facit una viros,

35

Vnica nobilitas haec est et sanguinis imus

      Splendor, divitiae, gloria, fama, genus;

Haec praeclara hominum cunctorum stemmata reddit,

      Ac titulis tollit nomen in astra novis.

Si mihi tu placidos igitur monstrabis ocellos

40

      Teque meis votis praebueris facilem,

O quam te celebrem reddent mea carmina, Flora,

      Et notum per me quam tibi nomen erit;

Nam dabis ingenium nobis in carmina summum:

      Tu mihi Calliope, tu mihi Phoebus eris!

45

Te neque laude sua superabit amica Tibulli,

      Nec cui delitiae passer amatus erant;

Cynthia non vincet numeris cantata Properti,

      Praestiterit nec te pulchra Neaera magis,

Formosam poteris Galli superasse Lycorim,

50

      Nasonis cedet bella Corimna tibi.

Denique tu cunctis certabis, Flora, puellis,

      Carmine quas celebres Musa vetusta facit.