7. contemnit urbium cultores

Qui colitis variis studiis atque artibus urbes

      Perpetuumque intra moenia fertis onus,

Nec fugitis plaebis vanos audire tumultus,

      At iuvat insani turba molesta fori,

5

Auratasque domos penetratis et atria regum,

      Quos agitat semper ambitiosa lues,

Quos nimium cupidos grandique libidine captos

      Solicitant misere, dum cumulantur, opes,

Nil mihi vobiscum: non haec me cura fatigat.

10

      Sit procul haec a me pestis iniqua diu.

Nanque movent nil me regali splendida luxu

      Tecta, nec insigni marmore fulcta domus;

Non animum mentemque favor civilis et aura

      Vel plausus dubiam corripuere meam;

15

Sarranoque iuvat nil me requiescere lecto,

      Fessa nec in Thyrio membra fovere toro,

Assyrio vestis nec me fucata veneno,

      Aurea nec Baccho pocula fusa premunt:

Sed mihi rura placent tantum villaeque salubres,

20

      Saltus, et a variis cognita lustra feris;

Collis, et irrigui pictis in vallibus amnes,

      Lucus, et umbrosis montibus antra placent,

Quandoquidem retinent caram dulcemque puellam,

      Qua sine despiciam maxima regna Iovis:

25

Pro qua vel possim tutus deponere vitam

      Atque subire queam cuncta pericla libens!

Quae postquam apricos hilaris migravit in agros

      Prataque multiplici mollia flore colit,

O ego quam cupio totos perferre labores

30

      Ruris et aestivi tedia ferre canis:

Insuetumque iugo possim vel subdere collum,

      Scindere vel duram laetus arator humum!

Hic neque turpe mihi dominae servilia blandae

      Officia extiterit quaeque subire meae,

35

Lilia quae manibus nunc candida carpit eburnis,

      Nunc legit et violas purpureasque rhosas,

Nunc vario pulchras contexens flore corollas

      Imponit capiti pulchrior illa suo,

Et modo narcissum viridi perfundit achanto:

40

      Omnia sic late complet odore loca.

Naiades hanc ducunt circum de more choreas

      Mutatisque canunt carmina docta notis;

Pan ovium custos, Fauni, Satyrique bicornes,

      Cunctorumque simul rustica turba deum,

45

Illius a facie nequeunt avertere visum:

      Suspirant, forma dispereuntque nova.

Gratia tanta soli est, caeli claementia tanta

      Hic, ubi Flora trahit pulchra puella moram,

Mitius ut spirent illic Eurusque Nothusque,

50

      Saeviat atque minus horrida semper hiems.

Deprimit insanos illic et temperat aestus

      Aura levis, non huc fulmina dira cadunt;

Ipsa ferunt illic segetes foelicius arva,

      Omnia sunt illo fertiliora solo;

55

Sponte sua veniunt illic et mitia poma,

      Pampinea tegitur dulcior uva coma.

Denique tam rarae tanta est reverentia formae,

      Insit ut huic numen, quem colit ipsa, loco.

Vrbs procul esto igitur, vos o salvete, puellae,

60

      Rura, voluptates hospitiumque meae;

Vosque valete mei suaves doctique sodales,

      Nil quibus, hanc praeter, carius esse solet.

Forte diu posthac vos non mirabor in urbe,

      Cura dominam teneant dulcia rura meam.