13. Floram ad amorem hortatur

Tantum insanus amor tuus in me crescit in horas

      Et sibi iam tantum possidet ille mei,

Totus ut in te sim iam iam conversus amando,

      Atque ego quod fueram sim modo, Flora, quod es.

5

Intra me videor tenuem resolutus in umbram,

      Sensibus et nullis ac sine mente vagus,

Iure tuo ut vitam me corpore ducere credam,

      Iure mihi vivo mortua membra putem.

Quandoquidem sine te vitae mihi nulla supersit

10

      Pars, sit et in rebus actio nulla meis,

Quo tua me ducunt vestigia, devehor illuc,

      Quo facies, illuc imperiosa trahis.

Nil ago seu meditor quin coram protinus adsis,

      Quin tua sint cordi lumina fixa meo.

15

Te sic perpetua retinemus mente repostam

      Atque tenaci adeo me tibi fune ligas,

Te malus ut livor nequeat turpisque vetustas,

      Improba, nec saeva mors abolere manu.

Sed prius inverso labentur flumina cursu,

20

      Luna die, noctu sol agitabit equos,

Ante procelloso gaudebunt sydera ponto,

      Oderit et fretum piscis, et antra ferae,

Mitia convenientque feris et mollia duris,

      Bruma tepens, aestas frigida semper erit,

25

Denique cuncta prius vertet natura creatrix

      Inducetque novum prodigiosa chaos,

Sit potis ex animo quam fors extinguere vultus

      Vlla tuos, medio qui mihi corde sedent:

Nestoreos etiam si me contingeret annos

30

      Vivere, non poterit ulla placere magis.

Quare age, cum tecum nos immutabile fatum

      Iunxerit, ac sine te vivere posse vetet,

Da mihi te facilem, fastus depone superbos

      Et placidas misero porrige, Flora, manus.

35

Rumpe moras, animique audi pia verba rogantis,

      Flecte meis precibus mitia corda libens:

Nulla potest nostro ferri medicina dolori,

      Tu nisi quam dederis mota meis lachrymis.

Ne differre velis, fugientia suscipe dona,

40

      Muneribus prudens utere facta bonis,

Dumque licet, lubricos agnoscas utilis annos,

      Ne tuus infoelix, stulta, senescat ager;

Nanque dies pereunt tenerae, velut umbra, iuventae,

      Obrepit celeri prompta senecta pede.

45

Ipsa dies formam turpes commutat in annos:

      Quae modo formosa est, mox ea turpis erit.

Aethere non rapidus spirat velocius Auster,

      Ocius haud caelo fulmina missa cadunt,

Quam subito fugiunt redeuntia tempora nunquam,

50

      Quam celer assidua vertitur hora rota;

Saepe etiam dirae praerumpunt stamina Parcae,

      Ante diem saepe mors inopina venit.

Vt flos mane virens suaves emittit odores

      Gratus et est oculis, est et odore bonus;

55

Verum, cum, radiis arescit vespere solis,

      Gratus non oculis est, nec odore bonus:

Sic tu, floridulo quae tam nunc ore nitescis,

      Grata procis extas, es Venerique bona;

At, cum te viridem mutarit grandior aetas,

60

      Grata procis ullis non eris aut Veneri.