15. ad Amorem conqueritur

Quid me tam longo miserum consumere bello

      Te iuvat, o capitis hostis acerbe mei?

Assiduis quare torques mea pectora flammis,

      Nec requiem capiant languida membra sinis?

5

Tu ne novas adeo semper, deus improbe, tendes

      Insidias misero pernitiemque mihi,

Vt requiem tanto nullam velis esse labori,

      Sed terere assidua pectora nostra rota?

Nonne diu, nimiumque diu, crudelia corde

10

      Vulnera gestavi, saeve Cupido, tua?

Vix mea bis septem messes conspexerat aetas

      Et lanugo meis non erat ulla genis,

Cum tua me tenerum traxisti in castra rudemque

      Teque sequi cogis militiamque tuam.

15

Et modo ter nonum vitae traducimus annum,

      Terque novem soles lumina nostra vident,

Ex illo duram cogis me ducere vitam,

      Et mea, crudelis, devorat ossa calor.

Iamque adeo infoelix ego sum consumptus amando,

20

      Hoc onus ut cupiam ponere morte grave;

Nanque mori satius, plenam quam ducere vitam

      Mortibus, et leti mille subire vias;

Atque minus laedit subito pulsarier ictu

      Assiduo vulnus quam trepidare metu.

25

Te tamen ulla mei pietas movet, improbe, nusquam:

      Perfide, quid mecum tam fera bella geris?

Non adamante, puer, circundata pectora duro

      Sunt mihi, nec circum stat mea corda silex.

Emoniae non sunt artes, nec Phasidos herbae,

30

      Philtra minus, nec sunt Marsa venena mihi,

Ipse quibus valeam duram flexisse puellam,

      Vel facere ut victas porrigat illa manus.

O ego quam, malim bustum nunc marmoris esse

      Atque etiam nullis sensibus esse miser,

35

Stare vel in mediis undis immobile saxum

      Aequoris et liquidas frangere linter aquas,

Quam mea perpetuis ageretur cymba procellis

      Et iactaretur fluctibus assiduis!

Desine, saeve puer, neu me crudelius ure,

40

      Vlteriusque tua neu preme corda face.

Sum satis expertus quam sint tua fortia facta,

      Quantaque vis animo, robora quanta tuo.

Novimus heroas cunctos hominesque deosque

      Viribus imbelles succubuisse tuis.

45

Me quoque vicisti: fateor nil fortius armis

      Esse tuis, ac te vincere posse nihil.

Non ego saevitiamque tuam durosque labores

      Amplius infoelix, non ego ferre queo.

O igitur, dexter, tantos extingue calores

50

      Et medicam nobis ocius affer opem!

Per pharetras arcusque tuos validasque sagictas,

      Perque tuum numen imperiumque rogo:

Effice, si precibus, lachrymis si flecteris ullis,

      Vt sit pulchra minus vel pia Flora magis.

55

Longius at si te miserum delectat amantem

      Vrere, meque novis solicitare modis,

Et si perpetuo me vis cruciare labore,

      Nec spatium tantis vis superesse malis,

Quid cessas igitur finem properare cadenti,

60

      Quin celeri potius perdere morte velis,

Quam variis nostrae producere tempora vitae

      Suppliciis, omni deteriora nece?

Ergo iube in cineres vertant se membra rogales,

      Et cita mors arctus occupet una meos;

65

Et, vacuas postquam fuero dilapsus in umbras,

      Pallida fac talis contegat ossa lapis:

"Braccius hac humili positus requiescit in urna

      Quo cum bella diu fortia gessit amor.

Victus ab hoc tandem est, qui vincit cetera; telis

70

      Illius infoelix obrutus occubuit".