19. Flora loquitur
Me miseram, quales torserunt corda dolores,
Aegrotum cum te fama proterva refert:
Ilicet heu, vittae frontisque honore soluto,
Discrucior mentis ac rationis inops.
5
Haud aliter subitus consternat pectora langor
Vitalisque suum, deserit aura locum,
Quam cito contabuit moribundo in pectore sanguis
Frigidus, exanimis sumque relicta solo.
Ast, ubi vix tandem mihimet sum reddita, obortae
10
Ore natant lachrymae subsequiturque rigor.
Heu, timui ne te graviora incendia febris
Corriperent, morbi neu tibi causa forent.
Si te febris habet similis me febris habebit:
Aegrotem, si tu protinus aeger eris.
15
Nanque eadem fortuna mihi est, vitaeque futurus
Terminus, inque tua sors mea certa sedet.
Te quicunque manet casus, me fata subire
Hunc statuere, pares disposuere vices.
Dii prohibete nefas igitur: nanque una duobus
20
Mors foret, utrisque par foret exitium.
Hunc servate, precor: procul, o procul, atra, recede,
Atropos, atque tuas contine saeva manus.
Num te dira pudet febris temerariaque et audax
Egregium iuvenem sic voluisse premi?
25
Vos, quibus est vatum tutela et cura novorum,
Phoebe volens adsis, Bassareuque fave;
Et quae Parnaso gaudetis fonte, sorores,
Vocalis citharae tuque repertor, ades:
Pellite torrentes aestus, violentaque febris
30
Spicula propitia frangite, quaeso, manu.
Vester alumnus erit, cuius facundia grandis
Largius amne fluet ex Helicone sacro;
Regia bella canet, Mavortia nobilis arma,
Ac teneros elegos Pindaricosque modos.
35
Alma Venus, succurre tuo, mitissima, vati,
Neu sine delitias sic laborare tuas;
Dulciter hic blandos quoniam sic ludit amores,
Molliat ut precibus pectora dura suis.
Ipsa ego, qua fuerat minus exorabilis ante
40
Nulla, tamen flector carmine victa suo.
Incolumem nobis igitur si reddes amantem,
Pro meritis aram talibus instituam,
Effundamque preces ae vota solemnia solvam,
Et te perpetua relligione colam.