Alessandro Braccesi carmina 1, 19

Testo base di riferimento: A. Perosa, 1943

Cura dell'edizione digitale: Barbara Zlobec


19. Flora loquitur

Me miseram, quales torserunt corda dolores,

      Aegrotum cum te fama proterva refert:

Ilicet heu, vittae frontisque honore soluto,

      Discrucior mentis ac rationis inops.

5

Haud aliter subitus consternat pectora langor

      Vitalisque suum, deserit aura locum,

Quam cito contabuit moribundo in pectore sanguis

      Frigidus, exanimis sumque relicta solo.

Ast, ubi vix tandem mihimet sum reddita, obortae

10

      Ore natant lachrymae subsequiturque rigor.

Heu, timui ne te graviora incendia febris

      Corriperent, morbi neu tibi causa forent.

Si te febris habet similis me febris habebit:

      Aegrotem, si tu protinus aeger eris.

15

Nanque eadem fortuna mihi est, vitaeque futurus

      Terminus, inque tua sors mea certa sedet.

Te quicunque manet casus, me fata subire

      Hunc statuere, pares disposuere vices.

Dii prohibete nefas igitur: nanque una duobus

20

      Mors foret, utrisque par foret exitium.

Hunc servate, precor: procul, o procul, atra, recede,

      Atropos, atque tuas contine saeva manus.

Num te dira pudet febris temerariaque et audax

      Egregium iuvenem sic voluisse premi?

25

Vos, quibus est vatum tutela et cura novorum,

      Phoebe volens adsis, Bassareuque fave;

Et quae Parnaso gaudetis fonte, sorores,

      Vocalis citharae tuque repertor, ades:

Pellite torrentes aestus, violentaque febris

30

      Spicula propitia frangite, quaeso, manu.

Vester alumnus erit, cuius facundia grandis

      Largius amne fluet ex Helicone sacro;

Regia bella canet, Mavortia nobilis arma,

      Ac teneros elegos Pindaricosque modos.

35

Alma Venus, succurre tuo, mitissima, vati,

      Neu sine delitias sic laborare tuas;

Dulciter hic blandos quoniam sic ludit amores,

      Molliat ut precibus pectora dura suis.

Ipsa ego, qua fuerat minus exorabilis ante

40

      Nulla, tamen flector carmine victa suo.

Incolumem nobis igitur si reddes amantem,

      Pro meritis aram talibus instituam,

Effundamque preces ae vota solemnia solvam,

      Et te perpetua relligione colam.