20. responsum

Dum male me vexat febris, dum magnus adurit

      Aestus et in vitam vim parat ille meam,

Dumque mihi superest spes nulla aut parva salutis,

      Iam miser ut leto proximus ipse forem,

5

Ecce, Venus subito, gemmis auroque decora,

      Fassa suum numen, constitit ante torum.

Qualis in obscura lucet fax candida nocte,

      Seu renidet Titan nubibus in mediis,

Alma Venus talis fulsit splendore corusco,

10

      Hosque mihi rhoseo protulit ore modos:

"Sum dea, ne dubita, venio quae nuper Olympo

      Sydereo, spuma quae feror orta maris.

Me lachrymae tetigere tuae, fletusque puellae

      Aedibus e superis huc rapuere pii:

15

Illa quidem pulchra facie spectanda vel una

      Aethereos possit solicitare deos.

Oscula sunt illi vernos redolentia flores,

      Hyblaeos sapiunt dulcia verba favos;

Est cui purpureo suffusus corpore candor,

20

      Pestanis credas lilia mixta rhosis.

Illa Iovis possit fulmen mollire parentis,

      Herculea clavam surripuisse manu;

Ob quam dura suam rabiem deponere Colchis

      Mitis et hanc propter Cerberus esse queat;

25

Ipse furens Athamas crudeles flecteret arcus,

      Atque iram Procne protinus exueret.

Haec igitur terris cum sit mea maxima cura,

      Illius assiduas sum miserata preces.

Fortunate nimis tali dilecte puella,

30

      Est quae inter Tuscas gloria prima nurus:

Hanc mihi tu propter curae es non ipse minori,

      Nec te dissimili prosequimur studio-

Veni igitur latura tibi, Iove nempe volente,

      Auxilium, medicas impositura manus."

35

Dixerat, et placido pressit mea lumina somno,

      Ac simul invisit sydera celsa poli.

Dormieram paulum, subito mea pectora sensi

      Robore inassueto convaluisse mihi.

Plurimus haud aliter lympha restinguitur ignis

40

      Apposita, rapidum nec magis urget opus,

Consumptum febris quam mox extincta reliquit:

      Pristinus ingreditur pectora tota vigor.

Ereptus vitae sic sum discrimine votis,

      Flora, tuis; certa est sic mihi parta salus.

45

Per te vivo equidem, per te revocatus ab Orcho

      Aetherea rursus, lux mea, luce fruor.

Obvenient nobis vitae quae tempora posthac,

      Haec ego iure uni debeo cuncta tibi.

Si mihi Titonis dent fata ut metiar annos,

50

      Assiduo tecum foedere iunctus ero;

Perpetuam patiar tibi me vincire cathenam,

      A qua me poterit solvere nulla dies:

Tantum in amore tuo foelicem ducere vitam

      Opto, voluptatis sola alimenta meae.

55

Verus amans nullum finem proponit amori:

      Quicquid agit semper officiosus amat.

Non ego divitias, non regia munera iacto,

      Iura libertatis do tibi cuncta meae.

Si sit opus mortem nostra cum morte redemptam

60

      Esse tuam, possem non ego velle mori?

Nam modo principium vitae causamque dedisti,

      Debetur finis ultimus ergo tibi.

Nulla tuis meritis possem condigna referre

      Praemia, si regum, si mihi dentur opes:

65

Siqua tamen virtus animi, si corporis ullae

      Sunt vires, iuris sunt ea facta tui.

Non minus Aesonides Maedaeae debuit olim,

      Aurea qua victor vellera surripuit;

Nec minus Aegides Ariadnae debuit olim,

70

      Carcere Daedalio qua duce rexit iter.

O me foelicem, merui servire puellae

      Qui tibi, qua nunquam pulchrior ulla fuit,

Nec magis ardenter carum dilexit amantem;

      Non aliquam maior solicitavit amor.

75

Terra prius solitos proventus falsa negabit

      Et prius e caelo sydera lapsa cadent,

Nox erit alba, dies tenebris obscura, natabit

      Frigidus in sicco litore pisciculus,

Quam te destituam, quam prava oblivio tantum

80

      Officium tollat, quam meus absit amor.

At tibi nulla licet, Venus aurea, praemia possim

      Exhibuisse, tamen tu mihi semper honos,

Atque tuum semper numen venerabor amicum

      Imponamque aris plurima thura tuis.