22. responsum

Sancta ad vos clamo rutilantis Numina caeli,

      Syderaque et tellus testor et oceanum:

En, iustas audite preces, audite querelas,

      Spargere quas miserum dura puella facit.

5

Barbiton esto procul citharaeque lyraeque sonorae,

      Haud equidem vos haec carmina moesta decent;

At magis hic opus est lugubrique nigroque cothurno,

      Mixtaque cum lachrymis tristia verba decent.

Siqua fides vero est, nullus me vivit amantum

10

      Tristior, aut patitur vulnera saeva magis,

Trux ubi me tantum verbis crudelibus urget,

      Insimulat falsis Floraque criminibus.

Impia letiferis cur me tot perdere telis

      Te iuvat, inque caput prosiluisse meum?

15

Ah, nimium infoelix, quo me sors improba vexit,

      Excruciant quantis noxia fata modis!

Num tibi sic notus, sic exploratus habetur

      Noster amor, num sic sum tibi carus ego,

Vt suspecta fides mea sit, suspectus et ardor,

20

      Alterius captum me quod amore putes?

Scilicet hoc misero tribuis solamen amanti,

      Haec fuerat morbi num medicina mei?

Ante, mihi nullae stimularant pectora curae,

      Retia vel noram nulla Cupidinea:

25

Rudis eram, neque adhuc Veneris versatus in armis

      Submiseram nulli corda premenda iugo,

Cum me pestiferis rapiunt tua lumina flammis,

      Et mea mortifero cuspide corda feris.

Hinc, heu, tantorum manavit causa malorum,

30

      Prodiit excidii principiumque mei,

Atque ita non solito imprudens correptus amore

      Subcubui, longo tempore vulnus alens:

Nec pietas tamen ulla modo durissima tangit

      Pectora, sed validas congeris usque faces.

35

Grande quidem scelus est cepisse et ludere capto,

      Atque preces duro spernere corde pias.

En, ego te primis sine crimine perditus annis

      Dilexi, floret dum iuvenile decus,

Laeta dies ex quo nobis, heu, praestita per te

40

      Rara fuit, vita est sed cumulata malis.

Et modo, quo tantum foveas non aequa dolorem,

      Insimulas nostram destituisque fidem;

Spernis amatorem, quo non est firmior alter,

      Ac miserum cogis, iniuriosa, mori;

45

Accumulas nostri causam viresque laboris,

      Pasceris et lachrymis non satiata meis.

Languescit veluti cura flos subcisus aratro

      Purpureus, quem vis parva secuta necat,

Vis ita parva caput poterit confringere nostrum:

50

      Debilitas adeo corpora fessa terit.

Torqueor, et vires animum corpusque relinquunt,

      Sunt mihi singultus tristitiaeque comes,

Et spes omnis abest, moestum solatur amantem

      Nil, nisi mors arctus solvat amica meos.

55

Militiam cupio tam saevam ponere tandem:

      Me quicunque velox exitus excipiat,

Dum modo sit finis luctus, modo vincula rumpam,

      Ac fugiam poenae tristia damna meae!