25. queritur se privatum amica

Sydereis miserum quis me spoliavit ocellis,

      Quis mihi iucundam surripuit dominam?

Dulcis ab aspectu quis me seiunxit amicae,

      Tam grave quis potuit substinuisse nefas?

5

Laeta quis in tristes vertit mea gaudia luctus,

      Quaeve meam in Syrtes impulit unda ratem?

Dulcia quis nobis infecit pocula felle,

      Miscuit et tantis quis bona nostra malis?

O me infoelicem, quidnam nisi flebile amantem

10

      Nunc decet et lachrymae perpetuusque dolor?

Cur ego nunc vitae spatium mihi longius optem,

      Quin cupiam extremum claudere morte diem,

Cum mihi nunc desit propter quod vivere tantum

      Optabam, multos et superesse dies,

15

Lux mea sola, meae spes maxima et unica vitae,

      Solamenque mali praesidiumque boni?

Postubi fata simul foelicem ducere vitam

      Nos prohibent, nostris invida fata bonis,

Vive memor nostri saltem, pulcherrima Flora,

20

      Haereat et cordi Braccius usque tuus,

Qui te constanti est semper veneratus amore

      Et coluit firma perpetuaque fide,

Diliget et semper, fuerit dum vita superstes,

      Atque etiam fuerint cum sua membra cinis -

25

Si modo vivaces curae defuncta secuntur

      Corpora, defunctis suntque viris comites.

Nec, quia, Flora, procul distem, minuentur amores,

      Nec minor ignis erit frigidiorque calor,

Tempus edax quem non poterit delere, nec ulla

30

      Carmina, qui nulla sorte perire queat.

Iamque vale, et miseri maneat tibi pectore lixum

      Nomen Alexandri, candida Flora, tui.