27. querela

Siquis amans unquam crudelia sensit amoris

      Vulnera vel saevas sensit habere manus,

Ille ego sum, iaculis ictum gravioribus ipse

      Quem miseris fodit dissecuitque modis.

5

Hic etiam assiduis adeo mea colla cathenis

      Continuit vinctum ferreus ille puer,

Vt iam nulla meum requies lenire dolorem

      Auxiliumque mihi res dare nulla queat,

Cum mihi nunc fuerit lepidissima rapta puella,

10

      Quae fuerat vitae portio magna meae,

Quae dum captivum memet vinctumque tenebat,

      Tunc ego liberior omnibus unus eram;

Hocque iugum nobis semper iucundius ipsa

      Quam modo libertas, servitiumque fuit.

15

Hei mihi, qui poteram deflectere lumina nusquam

      Illius a facie sole micante magis,

Nunc miser, heu, cogor cara procul esse puella,

      Nec possum dominam cernere ut ante meam,

Amissam quam nunc fatis urgentibus amens

20

      Fletibus et luctu prosequor assiduis,

Pro qua tot lachrymas fudi, miserabile dictu,

      Flumina quot prorsus constituisse queant.

Integra nam poterat me delectare voluptas

      Nulla, meae praeter ora serena deae,

25

Purpureos praeter vultus oculosque nitentis,

      Et praeter Florae dulcia verba meae.

Sic ego, sic pereo: sed nostra puella soluta est

      Sic ego nunc uror: illius alsit amor.

Lex iniusta nimis, crudelia vincla tyramni

30

      Me quoque conveniens rumpere nonne fuit?

Nunc video ut nostram pietas non tangat amicam,

      Sitque oblita modo protinus illa mei,

Quaeritet utque alios iuvenes quoque perdere fallax

      Vtque dolos aliis insidiasque paret.

35

Vt studium, curas, operam totumque laborem,

      Tempus et officium substulit una dies!

Cernimus ut sanctum foedus vindicta puellas

      Rumpere formosas poenaque nulla manet.

Omnia sint in amore ingrata atque irrita, fidos

40

      Tam male facta procos quam bene facta iuvent:

Nunc scio possit amor quantum, quot semper amantes

      Solicitet miseros discrucietque modis,

Multaque pro minimo dulci gustentur amara,

      Finita ut requies, ut sine fine labor,

45

Immensusque dolor, brevis et fugitiva voluptas,

      Vt glacies ardens, frigidus utque calor.

Novimus, heu, tandem lachrymis quam pluribus ut sit

      Rebus in humanis peius amore nihil.

A quo me potero siquando excludere morbo,

50

      O ego quam foelix quamque beatus ero!