30. ad Floram obiurgatio

Siccine me tandem lusisti, perfida, amantem

      Illecebris miserum blanditiisque tuis?

Sic ne iuvat captum fallacibus, improba, verbis

      Implicitumque dolis detinuisse tuis?

5

Novimus, heu, sero fueris quam fallere docta

      Et tibi quam non sit perfida nulla fides,

Quam tibi sit casti reverentia nulla pudoris,

      Nec moveant dextrae conscia iura datae.

Siccine me tandem lusisti, perfida, amantem

10

      Illecebris miserum blanditiisque tuis?

Heu, memini quotiens iurasti, perfida, nunquam

      Posse datam nobis te violare fidem,

Dixisti quotiens protendens brachia collo

      Praeter me nullum posse placere tibi;

15

Sed rapidi secum venti tua verba tulere

      Irrita, non uno vindice digna deo.

Siccine me tandem lusisti, perfida, amantem

      Illecebris miserum blanditiisque tuis?

Quid facis ah demens? Tota iam spargitur urbe

20

      Dedecus in magnum fabula nota tuum.

Quae semel a turpi maculatur crimine fama,

      Candorem nunquam vendicat illa suum;

Quae mulier rari metas limenque pudoris

      Praeterit, errantes haec habet usque pedes.

25

Siccine me tandem lusisti, perfida, amantem

      Illecebris miserum blanditiisque tuis?

Hei mihi, quid potuit contingere tristius ullum,

      Quam te furtivo secubuisse toro?

Conqueror ergo fidem laesam laesumque pudorem,

30

      Tristius et nequeo tam grave ferre nefas.

Est ubi nunc studium, quo me coluisse tot annos

      Finxisti, mendax, quove recessit amor?

Siccine me tandem lusisti perfida, amantem

      Illecebris miserum blanditiisque tuis?

35

Corda ne sunt adeo duro tibi condita poste,

      Vt modo nullus amor tangat iniqua mei?

Ille ego sum, qui te propter contemnere vitam

      Non timui, pro te qui mala tanta tuli,

Exposuique caput magnis variisque periclis,

40

      Quo tibi fidus amans non magis alter erit.

Siccine me tandem lusisti, perfida, amantem

      Illecebris miserum blanditiisque tuis?

Ipse ego, te postquam coepi male cautus amare,

      Altera mi potuit non placuisse magis;

45

Tam cunctis qui te dilexi viribus amens,

      Quam dilecta magis nulla puella fuit;

Te propter rapidis qui languida pectora flammis

      Gestavi infoelix, perfida Flora, diu.

Siccine me tandem lusisti, perfida, amantem

50

      Illecebris miserum blanditiisque tuis?

At tu, qui nostro frueris modo laetus amore

      Vteris et nostris, insidiose, bonis,

Haec precor in lachrymas vertantur gaudia tristes;

      Te malus excruciet exagitetque furor.

55

Ac te nulla iuvet, sit quanvis summa, voluptas,

      Et requiem nullis rebus habere queas,

Nec te delectet nisi quod sit flebile et atrum

      Et nisi quod gemitum tristitiamque ferat.

Concubitus adeo vexet te dira cupido,

60

      Te iuvet ut tantum concubuisse feris;

Ac tua perpetuo crucientur corda dolore,

      Praecipitem donec te male sanus agas.

Sed tu, Flora, tuae iam tandem consule famae,

      Inque bonam redeas, iam verecunda, viam,

65

Et meminisse velis sancitae foedere legis,

      Servandamque fidem iam meminisse velis!

Turpia quod si te minime periuria terrent,

      Nec curare deos improba facta putas:

Veh tibi, nanque dabis meritas pro crimine poenas

70

      Tam grandi, meritum suppliciumque feres!