11. ad Christophorum Landinum

Me tibi tantus amor, praestans Landine, dicavit,

      Nostra rudis quantum Musa referre nequit;

Nam livore malo capitur magnaque laborat

      Invidia, ac totus ferreus ille quidem est,

5

Qui te non solum non diligit, at neque mores

      Miratur placidos ingeniumque tuum.

Magnus es orator, moris praecepta severi

      Iussaque naturae condita quaeque notas;

Insignis rhetor, linguae praecepta Latinae

10

      Atque etiam Graiae dogmata vera tenes;

Ac, seu bella virum, teneros seu ludis amores,

      Vtraque mirandos fert tua Musa pedes.

Hinc tibi iam virtus cunctos patefecit honores,

      Iam notum toto est nomen in orbe tuum.

15

Hunc igitur praestate virum, sacra numina vatum,

      Possit longaevos aequiparare senes,

Delitias quoniam vestras servabitis, et qui

      Maeonia rursus concinat arma lyra.