8. ad Marioctum Poggibonitium

Miraris tenerae culum fregisse Gabinum

      Coniugis et rugas explicuisse novas.

Accipe quo veram possis agnoscere causam,

      Cur ausus tantum sit, Mariocte, nefas.

5

Vxorem duxit qua nocte Gabinus amatam,

      Haec illi primum verba locutus ait:

O utinam primus tecum dormisse, puella,

      Et tecum primus concubuisse ferar,

Vt tu prima meos amplexus foemina sentis

10

      Et muliebre facis me tetigisse femur!

Dixit, et ignorans avidi penetralia cunni,

      Quove loco positus sit genialis hymen,

Cuncta vagus manibus pertractans membra puellae,

      Quaeritat ut cunni possit inire fores.

15

Sed, postquam frustra multum quaesisset, anhelans

      Ad solitum tandem confugit ille locum,

Percitus a multa quem cum tentigine pulsat,

      Conscindit teneras mentula dura plicas.