5. ad Alexandrum Sforciam

Quod mihi, Alexander, suades ut martia bella

      Sforciadumque canam splendida gesta ducum,

Da veniam: nimis alta petis; sunt classica belli,

      Non lyra, non tremula sistra cienda manu.

5

Non bene vectabit spatiosa per aequora merces

      Littoreis tantum nota phaselus aquis.

Seu quis Neptuni ludos seu vera capessat

      Proelia, non magna hic tela sed apta volet;

Praevalidos humeros nervosaque brachia poscit,

10

      Respuit exiguas grandior hasta manus.

Bella animos ferrumque petunt aciesque tremendas

      Fractaque pulvereo tela cruenta solo.

At virides lauros et opaca silentia vates

      Et tacita umbrosi murmura fontis amat.

15

Mollia me oblectant nulli permixta labori

      Otia, te sudor, te tuba rauca decet;

Mula ego lentus eo nullis calcaribus acta

      Te volucer rapido turbine versat equus.