7. ad Papiensem

Sindone donaras qualem non Lydia texit,

      Vtraque cum tonsa ... peruncta coma,

Sacrorum antistes niveo spectatus amictu,

      Te duce, te primo munera dante fui.

5

Semper aperta manus tua tot mihi contulit uni

      Pollicitus multis quot fuit Andronicus.

Addita caerulea est nuper toga nullius usu

      Trita, sed ex humeris nunc nova facta meis.

Cautus es: e nostro petitur tibi gloria tergo,

10

      Ingenii laudes nec satis esse putas;

Quanto splendidior nostris toga adacta lacertis

      Quam si sublimi pendeat alta trabe!

Caeruleus niveusque fui, spectabor et ostreo

      Murice cum plus tu quam Papiensis ers.

15

Nostra tuis varios sumit fortuna colores

      Auspiciis, ex te tingor ego et niteo.