Tumulus Laurae Arceliae
uxoris Antonii Panhormitae

Elisiae nunc te valles et opaca vireta,

      Elisius nunc te, Laura, recessus habet,

Nunc interque hederas interque virentia serta

      Coniugis optato, Laura, fovere sinu.

5

Ille canit: tua ab ore viri dum lumina pendent,

      Interea elisius spicula tergit Amor,

Quis castas iterum figit sub corda puellas

      Et renovat fidi vincula coniugii,

Quis rursum Evadne, rursum quoque Penelopea,

10

      Et rursum veteres sentit Elisa faces.

Gaude, Laura, tuo rursum coniuncta marito,

      Tuque, marite, novam gaude et inire fidem.

Antoni elisiae celebrant hymenaeon et aurae,

      Et Laurae castos florida prata toros.

15

Vivite, felices umbrae, thalamoque iugali

      Laeta agite, et parili munera obite fide.