126. ad Laurentium Medicen clarissimum virum

Si quibus auspiciis coepisti deinde sequeris,

      Laurenti, votis, docte, favere meis,

Omnem posse reor penitus superare laborem,

      Quem, nisi tu faveas, causa datura mea est.

5

Nam tibi quis, Medices, nunc audeat ulla petenti

      Non dare, seu quis erit, qui neget ulla tibi?

Est tibi tantus honos, tanta est reverentia vultus,

      Tamque novum sacro pendet ab ore decus,

Vt te non homines tantum mollire, sed acres

10

      Voce rear placida flectere posse feras.