3. Musae et vatis carmen

Cur tantum quereris, rogo, Camoena?

Adversis crucior mei poete,

Qui fato premitur laborioso,

Dic fati rabiem, rogo, Camoena!

5

Rerum pernicies luesque fratrum

Et damnum patriae fidesque parva.

Musarum, rogo, cur fugis choream?

Quaero iam miserum dolens poetam

Per montes rigidos gravesque spinas.

10

Quid dices, rogo te, Camoena, vati?

Vates perfide, deseris Camoenam

Astree stimulo polum tenentis.

Cur vatem laceras morique cogis?

Vati materiam dabo dolenti,

15

Vt scribens memor ipse sit Camoene.

Ergo non misero doles poeta?

Nimirum doleo placetque vates

Et saltem mihi sit dolens poeta.

Cur vates elegos sonat lyramque?

20

Fors turbat mala saepius poetam,

Interdum lyra temperat dolorem.

Musarum repetas, rogo, catervam.

Certe Pyerios petam triumphos

Et nomen referam mei poete.

25

I, foelix valeasque Musa foelix!

Et tu iam valeas memor Camoene,

Iam novi dea te, poeta dulcis.