7. ad Panphylum Martinengum

Saepe dolens cantat residens et in arbore turtur,

      Sed volucri carmen flebile prebet opem.

Aurige, fortis currum qui rexit Achyllis,

      Iam fesso cantus saepe levamen erat.

5

Euridices coniunx ventos mulcebat et undas,

      Spes erat hec Myniis ipse poeta viris.

Et me solatur tenui mea fistula cantu,

      Cum me forte dolor vel premit ipse labor.

Inter tot nostros est hec mea cura poetas,

10

      Panphile Castalios inter habende choros.

Sed tu me misero me nunc foelicior ipso,

      Qui canis hoc saltem: Cinthya dulcis, ave!

Quod consulta petis, placidissime Panphile, miror,

      Nam tibi, quod cantas, Cypria pulchra dedit.

15

Meque rudem doceas facilem reperire puellam,

      Cui canerem semper: Tu mihi sola places!