19. ad Georgium Diphnycum Sibenicensem

Maxima perpetuis gaudebit Smyrna Camoenis,

      Quas celebrat Musis dedita turba sacris,

Et docto foelix gaudebit Mantua vate,

      Cui cytharam Phoebus Calliopeque dedit.

5

Non, puto, sic magno celebrabor munere, Gorgi,

      Non sunt sublimis carmina nostra lyre,

Carmine sed tenui soleo mea fata sonare,

      Est quoque de fatis magna querella meis,

Est quoque pergratum venerandis carmen amicis,

10

      Quodque ego vel cythara vel cano saepe lyra.

Notus ob hoc fueram studiose nempe iuvente,

      Carmina non parvi pignus amoris erant.

Quamvis me multi nunquam videre sodales,

      Viderunt nostras attamen hique deas.

15

Carmine me celebrant, mittunt pro munere carmen,

      Nam superat carmen ditia regna Myde.

Compatriota, tibi grates persolvo benignas

      Proque tua cythara carminibusque tuis.

Tu comes Aonidum, tu nostro nomine gaudes,

20

      Tu semper nostre maxima pars anime.

Musa tuum crinem grato, studiose, corymbo

      Cinget et ingenio basia multa dabit.

Tu Musam parvo semper veneratus ab evo,

      Musa tibi magnum nomen in orbe dabit.

25

Nobilium, valeas, soboles, pulcherrime Gorgi,

      Et memor esto mei tempus in omne, precor.

Vel quotiens tete tangent tua nomina, Gorgi,

      Tu totiens nostri nominis esto memor!