Ferreto de' Ferreti carmina minora, 4

Testo base di riferimento: C. Cipolla, 1920

Cura dell'edizione digitale: Tiziana Brolli


4. idem in eumdem

Mille trecentenis decies geminaverat annum

Tertius enitido postquam de Virginis alvo

Induit humanam Proles divina figuram;

Et tunc lenis hyems post semina farris humati

5

Autumno primas fundebat ab etere brumas,

Nonaque ab imbre suum iam ducere Cinthia mensem

Ceperat et longas superaddere noctibus horas,

Noxque Iovis Veneri manibus tunc mane futurum

Tertia quatridui sperabat lumina Phebi.

10

Tu quoque ledentes postremo verbere chellas

Phebe premens, geminum radiis Chirona petebas;

Cum fera mors, ullis numquam placanda rogatis,

Campigenam egregium vite spoliavit amore,

Et sua perpetuo damnavit lumina somno;

15

Cui tepidum licuit totis Helicona medullis

Haurire et tumidas calamo mulcere Camenas;

Quo neque Pierio quisquam prestantior estro

Carmen Apollinea fundebat dulcius ede,

Nec quisquam maior cytaram pulsare canentem

20

Facta Deum, iustive fuit prestantior equi.

Nil valuere tamen rigide pia carmina morti,

Nil precibus mixti cantus, quin impia metam

Cogeret ante datam vite consumere Parcas

Stamina, perfecto nondum sed debita fuso.

25

Proh dolor! heu quantos rapuit crudelis honores!

Quale decus, quantumque tua subtraxit ab urbe

Seva virum, tu Cimbre scies, qui sepe solebas

Laudibus et sterili iactare poemata ludo,

Fama tamen nullum vivet peritura per evum,

30

Dignaque perpetuis fulgebit gloria scriptis.