2. AD IACOBVM CLAVARIVM VRBINATEM

Assidue dici nostris Iacobe Camoenis

Poscis honoratam Monpheltria semina prolem

Id quanquam nobis etiam suaderet Apollo

Et Phoebaea cohors custos Heliconidis undae,

5

Me tamen ingenti rapit in diversa tumultu,

Maius, et aethereo studium magis utile coelo:

Nam mihi divinis pectora rebus

Erudienda dedit Superum pater, omnia in isto

Tempora praetereunt ludo, licemque nefastam,

10

Et fastos hoc Marte dies mea conterit aetas.

Ingenuam doceo sanctis assuescere pubem

Moribus, et sacras vestigia ferre per artes.

Nunc mihi per campos iter est, et lata Maronis

Aequora Minci genae, via nunc sublimis in altam

15

Ducit anhelantem Sophia Paradysios arcem,

Et modo me Stagyrae sua per dumeta suumque

Non facile accessu limen subvectat alumnus.

Cecropii interdum dulces invisere chartas,

Et libare senis studium delectat et artem,

20

Sanctaque nobiscum longos Academia soles

Claudit, et eloquiis damus Arpinatibus aurem.

Quid faciam? Nec enim labor est mortalibus alter

Nobilior, nec cura viro iucundior ulla.

Hanc mihi militiam Deus, et lucentia mundi

25

Sydera dant, superum Domino paremus et astris.

Quare age presenti si non tibi munere factum

Est satis, urgentes animi causabere curas.

Et veniam concede, labor vult ocia tantus.

Moeoniis opus est fidibus, totoque Sophocle,

30

Nam tuus est omni dicendus Apolline princeps.

Differimus tua vota, tamen non irrita fient.

Interea infirmas ad tanta negocia vires

Instaurare datur, venient sua tempora a regi

Danda tuo, cui te tantum debere fateris,

35

Cuius et aeterna vestris imagine pectus.