42. ad Caesarem Viaranum de nuptiis

Dulce quae carmen canitis, sorores,

Rupe Dircea laticemque fontis

Sumitis clarum geniti cruore

Gorgonis atro,

5

Phoebe, qui lauro roseisque crines

Floribus pingis, geris et sagittas

Fila qui tangens citharae ferarum

Pectora mulces.

Pergite huc omnes simul et favete

10

Ore, nam vates celebrandus ille,

Ille qui doctum superat Catullum

Arte lyraque,

Ducit ardentes thalami puellam

Ad sui lusus teneram, pudicam,

15

Crinibus flavis, roseis labellis,

Fronte serena.

Huc Venus et tu venias columbis

Vecta torquatis puerumque ducas

Qui faces gestat manibus tenellis

20

Duraque tela,

Vt novae flammas capiant medullae,

Cor tuum nuptae bibat ut venenum

Dulce quo vati sociata vatem

Discat amare.

25

Quos iocos lectus titubante sponda

Sentiet foelix, hilaris lucerna

Quas suo pugnas oleo novari

Saepe videbit!

Murmure aequabunt niveas columbas

30

Brachiis iunctis hederas sequaces,

Basiis conchas Veneris salaces,

Dulciter ambo.

Illa producet similem parenti,

Ore formoso puerum decorum,

35

Vna nascetur similis puellae

Pulchra puella.

Ergo quo multos videant nepotes

Et tibi multas pariant puellas,

Iunge foelici simul hos catena,

40

O Hymenaee!