192. de religiosissimo ac eruditissimo opere
exstirpandis haeresibus nuper renovatis admodum salutari
a Pont. Max. Adriano VI. confecto, ad reverendissimum
d. Ioannem Rufum, archipraesulem Consentinum carmen

O cui siderei commissa est Principis aula,

      Consentine sacri gloria rara Chori!

Tollere vipereo seu schismata tincta veneno,

      Seu cupis aeternae pandere legis iter.

5

Perlege adoptivi modo quae pater optimus orbis

      Edidit, arcanis mystica scripta notis.

Tempora cui triplici fulgent redimita tiara,

      Imperioque refert aurea saecla suo,

Hic docet, ut veterum contagia prima parentum

10

      Solveret, ex alto desiluisse Deum.

Vt latet intacta natus de virgine Christus,

      Sub Cereris specie, sub specieque meri.

Vtque hominum nulli, sacro nisi fonte renatis,

      Astriferae pateat lactea Zona viae.

15

Vtque salutiferae post prima piacula lymphae

      Chrismate firmetur coelitus aucta fides.

Hic reduces animas concreta labe nocentes

      Expiat, atque alio diluit orbe nefas.

Confessosque docet certam sperare salutem,

20

      Sit modo sincero corde petita salus.

Nulla maritales divortia solvere taedas,

      Vt nunquam a misto corpore Christus abest.

Vtque sacerdotum puro sacrata liquore

      Dextra levet sontes, concilietque Deo.

25

Cumque nihil medica prodest Podalyrius arte,

      Vnguinis extremi sentiat aeger opem.

Sanctorum generosa cohors ut Numinis iram

      Leniat, utque homini militet ipse polus.

Pontifici ut summo sit credita clavis Olympo,

30

      Qua patulas claudit, qua reseratque fores.

Thesaurosque aperit sacrata sede reclusos,

      Hinc venia est miseris indubitata reis.

Vt ventura dies, totum quae subruat orbem,

      Exitium terris cum dabit ignis edax.

35

Cumque renascentes induti corporis artus,

      Quidque feret meritis praemia digna suis.

Non haec Palladiis Academia novit Athenis;

      Sed quibus est pura mens radiata fide.

Vt Deus excedit naturae iura potentis,

40

      Expendi humana sic ratione nequit.