Gerolamo Bologni Candidae libri tres 2, 9

Testo base di riferimento: C. Griffante, 1993

Cura dell'edizione digitale: Ketty Peruch


9. Bernardo sodali ob amoris remedium
rus eat consulenti respondet se uti consilio
non posse neque ab amica discedere

Hortaris mirate meos, Bernarde, labores,

      Quos alit in misero pectore durus amor,

Segnia magnanimus iamdudum moenia linquam

      Vt solvam tristi subdita colla iugo:

5

Pulsus amor nobis longo quia tempore cedet

      Sollicita oblitae cura nec urbis erit.

Ligna etenim accensum si non addantur in ignem

      Materia tandem deficiente perit,

Sic et ab urenti si quis discedit amica

10

      Vincit et e sano pectore cedit amor.

Vera mones, fateor: Circen facundus Vlixes

      Dum fugit aequoreas deseruitque deas,

Ille ferox ausus Stygia descendere cymba

      Tergemini rediit tutus ab ore Canis.

15

Non Phlegethonteas flammis torrentibus undas

      Extimuit fuscas non Acherontis aquas,

Ergo qui sospes Stygiis remearit ab oris

      Erravit lato per duo lustra mari.

Idem vel poterit Ledaeos temnere partus

20

      Et quicquid magnum fecit amare Iovem.

At mihi nascenti Parcae cor molle dederunt,

      Non ego militiae gesta cruenta sequor.

Cum me fata velint durae servire puellae,

      Discedam frustra, dulcis amice, mones.

25

Si vel ad extremos cupiam migrare Britannos

      Audacem subito comprimet acer amor;

Per terras profugum me, per freta longa sequetur,

      Secura nusquam me sinet ire via.

Forte pererrabat caesa deserta Medusa

30

      Aeris alato cui via facta pede est.

Flebat ut Andromede saxo religata marino

      Est iuveni lachrymis visa decere suis.

Ingemuit fixus nec opino vulnere Perseus,

      Nil celeris cursus profuit altus equi.

35

Ergo mihi hanc legem si ferrea fata dederunt

      Perpetuaque aliquam cogor amare face,

Praestat amem quae me rutilis exussit ocellis

      Prima cupidinibus saepe petita meis.

Quod si me dulci iubeat discedere ab urbe

40

      Iuppiter, invito est urbs habitanda Iove.

Nam tanti non est ne sit subiectus amori,

      Magnorum princeps sit licet ille deum.

Iamdudum vario caelum infamavit amore

      Omnibus et terris fabula nota volat.

45

Ales ut ad Troiam rostro volitavit adunco

      Vnguibus et praehensum duxit in astra Phrygem,

Dum premit Alcmenam Phoebum iussisse morari

      Dicitur et noctes continuasse duas.

Nec tantum me forma decens flavique capilli,

50

      Nec rubor ingenuo gratus in ore tenent,

Quam timeo experta mihi ne succenseat ira

      Candida servitio facta superba meo,

Ne mihi sit demum redeunti flere necesse

      Vanaque ad occlusas fundere verba fores.

55

Heu, prece peccantis vix exorabilis ulla

      Saeva sed est nostro laeta dolore nimis.

Peccavi semel, assiduis nil mota querelis

      Saepius occlusa iussit abire domo.

Pamphila continuos gemitus miserata precantis

60

      Vix potuit longa conciliare prece:

Quos ego mortales, quae non ego numina movi?

      Cum furerem mediis raptus amore viis.

Squalida iam macies aegros tenuaverat artus,

      Diffusus toto corpore languor erat.

65

Tu felix igitur superi cui vota secundant

      Interea sine me florida rura colas,

Sitque sub arboribus Ruffam spectare voluptas

      Ambrosios vario flore replere sinus;

Quaque sonat tenuis crepitantibus unda lapillis

70

      Mulceri querula voce canentis avis;

Quaque Plavis rapidus montana labitur unda

      Grandiaque infesta saxa trahuntur aqua,

Mirari subito chara comitante puella

      Diluvio mersum succubuisse solum,

75

Obiicibus ruptis per devia rura vagari

      Flumen et oppositas diripuisse trabes,

Cum stabulis tractosque boves ruere amne secundo

      Et pastorales occuluisse casas;

Me sine, quem durae voluit servire puellae

80

      Sors mea, perpetuis ingemuisse malis.