30. ad Prosperum Columnam paraenetice monocolos

Quondam, Prosper, eras laetitiae mihi

At nunc anxietas curaque non leuis

Quod seruire domum non pateris Remi

Ac per bella grauem finibus Italis

5

Propulsare ferox barbariem paras

Antiquum Latio restituens decus.

Sed non haec pietas in patriam est satis,

Vix nec uota iuuant sola superstitem,

Si non Martis adest et fauor et uirum

10

Ardens laude manus prodiga sanguinis

Et deuota neci pectora, quis potens

Ac bello nimius cedat et Hannibal

Immensique graues Antiochi minae.

Ergo, spes Latii nominis unica,

15

Iam praesensque salus praecipitis rei,

Obiectare nouis parce periculis,

Expers legitimi praesidii latus

Expectaque recens Hesperiae dolor

Ciuilisque furor dum ferat otium,

20

Coeptet dumque satur sanguine ciuico

Mucro non uetitam militiam sequi.

Tunc tu iussa tuae, dux bone, patriae

Ductans signa prius creditaque agmina

Virtuti auspiciis nominis et tui

25

Absterges maculam fascibus, o pudor,

Impressam Latiis fortis et aspero

Contundes Rhodani Marte superbiam

Diffingens galeas gaesaque Belgica

In rastra et modici commoda uillici,

30

Quo Ianum residem templa coerceant

Bellonamque trucem letiferi diu

Ludi poeniteat, pacis et aurea

Succedat facies nec Semeleius

Concedat iuuenis frugiferae deae.

35

Si certare simul cominus et uelint,

Hic per Pampinei stans iuga Vesuii

Nolanis ueniens illa feracibus.