2. ad P. Glyceren: laus poetarum

Virtute maius nil, Glycere, boni

Divi dederunt, ne stolidas opum

Vires et insanos honores

Assiduo mediteris ore.

5

Ast ipsa, vatum ni celebris tamen

Et clara cantu est, sic latet abdita

Abstrusus olim ut fulgor haeret

Gemmeus, artificis quousque

Detectus acri diradiet manu

10

Videre patres indigetem deum

Aeneam et iidem ipsi superbum

Hectoreis spoliis Achillem.

Sed Musa, longo ne pereant die

Nobisque noti tam bene sint quam avis,

15

Deduxit illos nos adusque

Carmine perpetuo nepotes.

Est et fides et gratia vatibus;

Est dulcis oris spiritus; est amor

Qualem nec ullus praestat ipsis

20

Omnibus exanimis sagittis.

Invisit Orpheus impia pallidi

Ingressus Horci regna, inamabiles

Manes et horrendas tremendi

Eumenides famulas tyranni,

25

Illhinc acerbo funere coniugem

Raptam reduxit pene, potentibus

Vocum Camoenis aeque et omni

Threicia modulatus arte.

Quin ipse dura caede per aridos

30

Discerptus agros, Euridicen suam

Iam voce quaerens nil suprema

Quam miseram Euridicen vocabat.

Et nos venustis moribus et tua

Virtute capti hac tenui lyra

35

Primisque et extremis pudicam

Carminibus Glyceren canemus.