27. ad Pandulfum Malatestam

Siquis forte rosae florem tibi cultor agelli

Exigui dederit, Pandulfe, aut caerea pruna

Aut quae secreta decerpserit arbore mala,

Haec tu nimirum non adspernatus aperto

5

Accipies vultu tecumque putabis amici

Hos animos ulla non sedulitate minores.

Hac ergo impulsi spe, quas in vallibus imis

Aoniae tenui collegimus ungue corollas

Mittimus ut parvi quae possumus utque patentem

10

Repentes per humum. Quod si dignabere sertis

Vinciri modicis caput et spiraveris ullo

Tempore scandenti dextro mihi numine collem,

Forsitan ipse sacro rediens e vertice primus

Incipiam lectas edera contexere lauros,

15

Aurea quae semper vireant tibi tempora circum.

O mihi quid potius contingeret? O mihi felix

Ille dies, mihi cum tua dicere facta licebit

Macte tua virtute, simul virtute tuorum!

Nunc vero sat erit si quae, dum seria ludo

20

Miscuimus facili, linquentes tenuia rerum

Lusimus interdum placida dignaberis aure.