1.

Haec, quibus interdum dulcis affabar amicos,

Carmina, sermonis sensus imitantia puri,

Cui potius, postquam corpus coiere sub unum,

Quam, Chabriele, tibi memori pro munere donem?

5

Qui persaepe soles nostros exquirere lusus,

Tanquam aliquid levibus possis educere nugis

Quod levet affectam valido medicamine mentem,

Siquando acceptis vitiorum exuritur intus

Ignibus auxiliumque procul virtutis aberrat.

10

Nec tamen ut monitis egeas hoc perficis, ut te

Nobilium doctis vatum sermonibus ornes,

Sed quoniam cordi tibi sunt quae moribus apta.

Cui virtus placet, huic virtuti incumbere promptum est;

Cui vitium, vitio non abstinet et malus ultro

15

Probrorum causas simul et fomenta requirit:

Vt quod quis novit cupit exercere, nec ultra

Consuetum tendit; contra quod non agit, odit.

Assidue legis ipse, et habes quoque semper in ore

Quae gravis, et vatum quondam doctissimus inter

20

Ridentis socios prudens agitare solebat,

Vt circum latitans praecordia luderet utque

Detegeret siquid vitii foret, idque referret

In melius quodam civili more, nec illo,

Quo plerique modo exagitant vitia ut maledictis

25

Incessant nudis atque insectentur aperte.

Persius hunc morem, sed Aquinas crebrius, explet,

Vt commissa palam referant et nomina prodant.

Ast ego cuncta levi risu condire laboro,

Dulcibus ut lateant quae suffunduntur amara,

30

Et subsit teneris velut horrens spina rosetis:

Non tamen ut satyram meditemur condere, non ut

Cuiusquam impuros studeamus carpere mores,

Verum ut, dum curas hominum sic ludere tento,

Me saltem, si non alios, componere discam,

35

Et vitam imprimis insontem ducere curem,

Sollicitudinibus vacuam, plenamque modestae

Laetitiae, qua mentis onus quodcunque reponam.

Hinc est quod fidibus numeros aptavimus olim,

Et dulci teneras cantu complevimus aures.

40

Nunc vero integros, perrarum carmen, iambos,

Quos iam temporibus priscis vix unus et alter

Ediderat paucos (verbo gravis invidia absit)

Tentare haud vano conatu forsitan ausim.

Hosce Tryphon frater leget optimus atque probabit,

45

Vt quondam lyricos non adspernatus habere

Scrutarique meos voluit conferreque summis

Vatibus his, quorum vestigia semper adorans

Prosequor aspicioque procul, contentus ut infra

Subsideam obtutuque haerens oblecter in uno.

50

Ille per Aonii spaciabitur ardua collis

Culmina; tu mecum secreta in valle subibis

Antra volens edera et musco vestita virenti.

Hic nemus et liquidi norunt sua numina fontes,

Imaque nec puduit faciles invisere Musas.