10. ad Laurentium Abstemium,
cui sermones suos commendat, quos eius hortatu ediderit

Siquid, Laurenti, est quod quos haud vidimus unquam

Cogat amare, hoc est imprimis splendida virtus,

Est deinde absentes si nos sentimus amari.

Verum ut te observem virtus an amor faciat quo

5

Me sic absentem dudum complecteris absens,

In dubium merito quisquam revocaverit, ut qui

Vtrorunque pari perpendat pondera lance.

Non tibi postremus datus est locus inter honestos

Et nostri doctos aevi, sed proximus aequas

10

Qui frustra studiis alios praecurrere certant:

Hoc habet ut iusto te prosequar aequus honore.

Sed quod nos et nostra tuo dignaris amore,

Mutuus hunc contra affectus debere fatetur

Se meus, atque pari gratae par gratia menti.

15

Nam quod epistolio suavi me hortaris ut edam

Carmina quis olim dulcis affabar amicos,

Hoc amor, haud res ipsa, facit, qui plurima celat

Nec sentit sparsos in amato corpore naevos.

Nam quid habere potest simplex in carmine risus

20

Quod lector prudens simul et doctissimus optet?

Lusi equidem, fateor, Musasque sub haec quoque vidi

Nobilis ima iugi lento procedere passu;

Vidi ipse audens, nec facile ipsa haec tenuia lusi,

In tenui quanquam labor una et gloria certet.

25

Quae quoniam cupide sic expectare videris,

Permittam, velut e nido quandoque relicta

Matre leves pulli exiliunt temereque feruntur,

Nostra tuo ut monitu genitorem pignora linquant.

Tu commissa tuae fidei quocunque vagari

30

Ne sinito, inque plagas ne tendant illa caveto.

His etenim, ut mos est hominum, tenduntur ubique

Retia, vitali fruitur donec pater aura

Praesertim, nam quod vivat pater officit illis.

Sunt tamen egregii moris, qui pondera rerum

35

Expendunt nec nuncne supersit, sitve quis auctor,

Tunc animo advertunt, filo cum ducier uno

Cuncta vident, uno pendere et pergere ductu,

Iudicio quibus acri et recto praedita mens est.

Hos opus, haud auctor movet aut millesimus annus.

40

Sed veluti siquis tabulae pictoris inhaeret

Obtutu primo ignoti, quia picta placent, mox

Nomen laudandi artificis patriamque requirit

Vt magni faciat cuius spectaverit et rem,

Sic et prudentes doctique aliena tuentur

45

Vt sua collaudantque faventque quibusque, nec ante

Inquirunt cuius, quam lecta frequenter honestent

Laude palam merita, si laude haec digna putentur;

Auctorique diu vitam, quo plurima ludat,

Exoptant, illique simul gratantur et aevo

50

Sub quo contigerit nascenti adolere poetae.

Quales ipse quidem, si fas, veneratus adoro

In terris, qui sacra ferunt nitidissima divis

Aoniis inter Nymphas, et numina summi

Verticis unde latex per gramina dulcis Hymetti

55

Diffluit et fulvo flavescit purior auro.