5. Alovisio Aleoto canonico Tarvisino,
quem ut rus se conferat hortatur

Ver redit, et mare nos adiens transmittit hirundo;

Tu tamen urbis adhuc, Aleote, negocia curas

Nec venit in mentem Pansacci gratia collis,

Vt se vere novo passim pulcherrima profert,

5

Quo te multiplici gestit conscendere cultu.

Vrbe tibi atque tuis et amicis plurima tractas,

Posthabeas tua amicorum velut omnia rebus,

Grande quidem munus, quod te vulgo excipit unum,

Et te, dum terris agitas, coelestibus addit.

10

Rure alis et refoves valido cum corpore mentem,

Apta quies facilisque labos cum temperet illis.

Cuncta hic laeta die, sunt grata hic omnia nocte,

Cum defessa levi requierint membra labore.

Parva cavo, dum saevit hyems, formica sub arcto

15

Consumit, quam tota aestate paraverat, escam.

Mox eadem e latebris, terras cum Sirius urit,

Exilit et densum sub divo mobilis agmen

Explicat atque suum properat sibi quaeque laborem

Sedula persistensque operi. Sic forte sub iisdem

20

Temporibus nobis ruri vel in urbe morandum;

Sunt hominum divisa etenim sua tempora vitae,

Si non haec eadem pravus praeverteret usus.