Fausto Andrelino amores sive Livia 2, 2

Reference basis text: G. Tournoy-Thoen, 1982

Editing of the digital edition: Daniela Marrone


2.

Iam parat Ocnaeis discedere Livia campis

      Et subito in patrios ire coacta Lares.

Obvia prosternas, subsidens, aequora, tellus,

      Ne male clivosa fessa laboret humo.

5

Ne rapida mixtos infundas grandine nymbos,

      Ipsa sed instantes subtrahe, Iuno, manus.

Haec tua non properat temerare cubilia pellex,

      Sed te praecipua simplicitate colit.

Tu quoque, si memor es flammarum, Phoebe, tuarum,

10

      Mitia suppresso lora calore move;

Vrere divini tam membra decentia vultus

      Esset in invidiam culpa ferenda tuam.

Des etiam patulum dominae velamen eunti,

      Qualibet expansis arbor opaca comis.

15

Comprime prorupta ventos sub mole frementes

      Et, facilis, dextros, Aeole, mitte Notos.

Si nemus umbrosum silvasque intrarit opacas,

      Incola, securam, Cynthia, pande viam,

Et cave ne rapiant Fauni mea vota procaces:

20

      Nam tua sunt forti iura tuenda manu.

Vos, liquida, intranti placidos date, flumina, cursus,

      Tristia ne vestris nomina praestet aquis,

Praestitit ut patriis infoelix fluctibus Helles,

      Cum male velligero tergore vecta foret.

25

Nec minus, o sonipes tanto sub pondere foelix,

      Fac serves animae credita iura meae.

Blandius haud animal dominoque fidelius ipsi,

      Nec quadrupes docili doctior extat equo.

Hic bene signa canit venturi praescia belli,

30

      Et salit ad tactam, voce sequente, chelym.

Hic miseras regi lachrymas diffudit adempto,

      Clausit et abiectis tristia fata cibis.

Hic vario fossus Thebani vulnere toeli

      Pellaeum eripuit densa per arma ducem.

35

Hic quoque praecipitem specula se misit ab alta,

      Captus ut indigno liber ab hoste foret.

Hic est Caesareo nunquam nisi pondere pressus:

      Tanta erat in dominum cura fidesque suum.

Invitam patrias iam te vecturus ad oras

40

      Hynnit et uda ferox frena remordet equus.

Saepius et velox pressam cavat ungula terram,

      Nunciat et motum prospera signa caput.

Iungito iam dextram dextrae iamque oscula mille,

      Mille sonent, nostras hymbre rigante genas.

45

Iamque memor valeas addicti Livia Fausti:

      Certa vel absentem servat amica procum.