3.

At nullos sterilem latratus mittit in auram,

      Qui fuit antiqua doctus ab arte canis;

Et vetus est rara deprehensa indagine vulpes,

      Vana nec expertus verba magister habet.

5

O quotiens: "Specta", quotiens: "Cave, Livia", dixi,

      "Decidat in cyathum ne qua ruina tuum".

Intrepida nullos agitabas mente timores;

      Attamen efractus turpiter ille iacet.

Nunc piget aerias monitus iactasse per auras,

10

      Nec iuvat exacti poenituisse mali.

Non bene contemnit veterem nova semita cursum:

      Nam solet expertis rebus inesse fides.

Heu, quantum insipiens passa est incuria damnum:

      Non erat in toto pulchrior orbe calix!

15

Scilicet infoelix Veneta delatus ab urbe,

      Stabat Apelleae pictus ab arte manus.

Ebria spumabant calcatis praela racaemis,

      Tinctus et ex omni parte Lyaeus erat.

Mensaque fervebat caelesti splendida luxu;

20

      Libabat roseo Phryx puer ore Iovi;

Et querula intonsus cythara cantabat Apollo

      Impia terrigenae corpora caesa manus.

Parte alia nudo prehensam cum Marte Dionem

      Monstrabant reliquis Lemnia vincla deis.

25

Proximus in Phrygia stabat Paris arbiter Ida

      Et dabat Idaliae poma ferenda deae;

Stabat et indignans deiecto lumine Pallas

      Et coniunx magni spreta Tonantis erat.

Qualibet hausisses vivas ab imagine voces,

30

      Ni data Caucasea poena fuisset ave.

Horrida nam timuit miseri tormenta Promethei,

      Qui tantum invictae fecerat artis opus.

Hoc quondam Alcynous reduci libasset Vlyxi,

      Pulsus ab aequoreis cum stetit hospes aquis.

35

Hunc Tyrio increpitans Bytiae tribuisset Elysa,

      Illo si cyathus tempore factus erat.

Disce iterum subitae ventura pericula sortis:

      Nam modico foelix tempore vertit iter.

Disce modum rebus certum servare secundis;

40

      Interdum est portu fracta carina suo.

Saeva quid immeritae facio convicia sorti?

      Provida consuluit casibus illa tuis.

Cum scyphus iste foret, te discedente, relictus,

      Haud alius tanto munere dignus erat.

45

Sic igitur potius voluit Fortuna iaceret

      Quam nova non digni iura subiret heri.

Tangere sacra nefas magnorum vasa deorum est,

      Nec licet ambrosias sumere quenque dapes.

Stulta, quid ipsa rigas iteratis fletibus ora?

50

      Sunt potius vitae fata gemenda meae.

Plurima comperies maiori cymbia cultu,

      Altera sed nullis Livia rebus erit.