Fausto Andrelino amores sive Livia 3, 7

Reference basis text: G. Tournoy-Thoen, 1982

Editing of the digital edition: Daniela Marrone


7.

Dicebas sanctum fracturam foedus amicam

      Saevaque cum domina bella futura mea.

Dixit idem miserans coecos Philomusus amantes,

      Vestra sed in Zephyros verba caduca dabam.

5

Prospera credebam stabili dare lintea vento,

      Illa nec in tutis obruitura locis.

Credulus est primo iuvenis sub amore, sed illum

      Decipit occulto Sorsque Venusque dolo.

Irrita nunc cecidit tanti fiducia cordis;

10

      Non expectata captus ab arte fui.

Quam tua Cumaeam superant oracula vatem,

      Quam socius Lycio verior ore fuit!

En ea, iam cupido tenera mihi blandior agna,

      Doctaque ceu nostros passer inire sinus,

15

Heu, heu desertum torvis me spectat ocellis,

      Iactat et in miserum fortia verba caput.

Attamen ipse sequor rigidam studiosus amicam,

      Vt dominum sequitur blanda catella suum.

Quoque magis tacito pronum videt ore clientem,

20

      Illa magis tumida mente superba venit.

Captivo insignem ducit de vate triumphum:

      Vinctus ut in tota bubalus urbe trahor.

Vt iocus illudor digito monstratus ab omni:

      Tam ruit insano coecus amore furor.

25

Haec ego perferrem Mario constantior ipso,

      Sed mea me coram gaudia tacta movent.

Quam mallem Thamyrae, Siculi quam fata Cyclopis:

      Ante oculos gravius vulnera facta premunt.

Hinc fuit Herculeo percussus vulnere Nessus,

30

      Hinc subita populus caede biformis obit.

Tunc iecur accensam tumefactum fervet in iram,

      Tunc fera vesana trudor in arma manu.

Ah nimis icta gemit valido mea Livia pugno,

      Oblitus et sparso sanguine nasus inest.

35

Haec utinam arsisset subiectis dextera flammis,

      Vt fuit errantis iam manus usta viri.

Nam simulac paulum sese gravis ira remisit

      Asperior solito poena dolore venit.

Demissa peterem veniam cervice pudentem,

40

      Ni foret imperio saevior illa dato.

Vellem ego, nec possum tantos sufferre dolores;

      Hinc precor erratis parcat ut illa meis.

Altera vel medio quamvis sit fornice Thais,

      Infectam nulla Pallada labe reor.

45

Quisquis amat, propriam putet esse quod optat amicam,

      Ni velit impatiens saepius esse miser.