Daniele Fini carmina 4

Testo base di riferimento: S. Pasquazi, 1966

Cura dell'edizione digitale: M. Sartor, 2023


Ad Clariss. D. Nicolaum Marium Paniciatum

 

Comprime iam lacrimas, gemitus compesce; perempto

      Quid tantum nato Paniciate doles?

Incassum lacrimis qui non revocabitur ullis,

      Quid defles? luctus supprime lora tui.

5

Trimulus astra super Regis famulatur Olympi,

      Angelicos inter fulgurat atque choros

Carcere corporeo liber, velut unio concha,

      Splendorem, et theca liber ut ensis, habet;

Pertentat citharae docili iam pollice cordas,

10

      Dulceque mellifluo iam canit ore melos;

Iubila nectareae iam nunc dulcedinis hausit,

      Iubila terrenis anteferenda bonis;

Respuit hinc tantis agitatam cladibus orbem,

      Res hominum ridet, regna superna probat,

15

Quae ut subeas, supplex sincera mente precatur

      Coelicolas, iuges ingeminatque preces.

Si te plus iusto cruciat dolor, indole forsan

      Sperasti gnato prospera cuncta dari.

Fallitur inspecta quotiens pater indole nati,

20

      Immodicas illi congerit unus opes;

Et coacervatus deglutit degener illas,

      Et mendicato vescitur inde cibo;

Corpore nevus inest, molli cute callus; amaror

      Pone subit tacito dulcia quaeque pede.

25

Non sine gignuntur mortalia corpora felle,

      Non sine caute iugum, non sine sente rosa.

Fronte micat speculum tantummodo, devorat annos

      Scilicet, alterna lux sine noctis ope!

Splendidius Phoebo nihil est, fulgentius igne,

30

      Nigricat atra tamen lampados umbra comes.

Impexum fingas, et inextricabile pensum

      Tortilibus spiris, filaque nece deas;

Aemula virtutis, iuvenum pessumdare sensus,

      Finge venenoso scorta sodalitio.

35

Infrenes etenim praeceps crescentibus annis

      Allicit in casses alea, rixa, venus.

Anxia si recoles, per te solabere, mendas

      Assidue repetens odit amica procos.

Prisca recenserem tibi nunc exempla; sed illis

40

      Tu populi lacrimas attenuare soles.