5. Valerio cantilenam cuiusdam puellae laudat

Forte meo fueram nuper comitatus Achate;

      Hinc illinc, Valeri, forte vagabar iners

Passibus ambiguis per amoena silentia lunae.

      Multa sodalitio more sonabat amor:

5

Ille suam recitare mihi iucundus amicam,

      Qualia contulerat basia quotve sibi;

Felices in amore moras, liventia colli

      Stigmata, Cecropiis labra refusa favis;

Quid sibi vita dedit longi monumenta teporis

10

      Nocteque praeterita gaudia quanta tulit.

Cum subito nostras pervenit talis ad aures

      Vox, Sicula qualis rupe venire solet;

Cum subito audimus cuiusdam forte puellae

      Carmina, Threicios usque secuta modos.

15

Vltima funerei testatus dona sepulchri,

      Non sic in herboso flumine cantat olor.

Quid? Philomela suas nollet recitare querellas;

      Muta foret, si quid dulcius esse potest.

Accessi, ut melius possem sentire; videbat

20

      Inde tamen quoquam non tulit illa pedem.

O me felicem: modo constat carmina quondam

      Posse peregrinas praecipitasse rates.

Carmine credibile est duros saliisse molares,

      Flumina currentes substituisse gradus.

25

Carmine, contendam, Libycas posuisse leaenas,

      Armenias animos imminuisse tigres.

Carmine Nestoream constat tepuisse senectam,

      Cum Priamo statuas Laomedonta licet.

Si quis erit qui vult mecum certare, puellis

30

      Omnia non flecti: credite, victus erit.

Miraris? Vellem sentires. Fabula forsan

      Et mihi, si non haec nota fuisset, erat.

Adde quod et pulchro formosa gerebat in ore

      Sidera, pectoribus hei male nota meis.

35

Haec magis est multo socio populata medullas,

      Qui totiens Paphios spreverat ante iocos.

Dum laudat vultus, miratur brachia, gratum

      Pectus et exigui crura rotunda pedis;

Dum rutilam redimita comam, suffusa rubore

40

      Virgineo, niveos explicat orbe sinus:

Iurat in Arcadica tantum non esse decoris

      Virgine, Maenalios dum remoratur apros.