18. in laudem Ioannis Baptistae Mullini,
Spalatensium praetoris dignissimi

Bella, fames, morbus totum sub legibus orbem

      Constituisse suis, cum voluere, queunt:

Spalaetum tribus his mundoque potentius ipso

      Exsuperat felix haec tria damna tamen.

5

Quo duce tam saevos miraris vicerit hostes,

      Vis recitem? Superant quae, rogo, scripta lege.

Tempore quo nostram Mullinus praetor ad urbem

      Applicuit, dextra non sine vectus ave,

Ferrea belligeri patuerunt limina Iani,

10

      Omnia terrifico plena fuere metu.

Clausit at horrendum postquam prudentia templum

      Huius, adest placidae pacis amoena quies.

Rura colonus arat, fervent cultoribus agri,

      Liber agit saturas undique pastor oves.

15

Non Turcae insultant portis, non arma minantur:

      Dalmata iucundae munera pacis habet.

Hinc suberat Cereris non parva penuria flavae,

      Dura fames, rigido durius ense malum.

Hanc bonus extinxit propria virtute Ioannes,

20

      Ingenio, studio consilioque gravi.

Ecce vides tibi quid felix vindemia profert:

      Vina Maroneis nobiliora cadis.

Vndique subvectant celeres vitalia nautae

      Commoda, diversis trans mare vecta plagis.

25

Post bellum saevamque famem saevissima pestis

      Ausa est in nostrum sumere tela caput.

Sed quia finitimos circum lustraverat omnes

      Felle suo, rabiem perdidit illa trucem.

Nam bene dispositis vigilanti pectore rebus

30

      Dispulit in tumidos saeva venena notos;

Dispulit obscurae tam saeva pericula mortis

      Praetoris clari nobile consilium.

Ergo luem superas, superas bellumque famemque

      Viribus atque animo, clare Baptista, tuo.

35

Omnia magnanimae virtuti incommoda cedunt,

      Haec domina humanis casibus imperitat.