17. ad Sempronium a quo fuerat reprehensus,
quod materna lingua scripserit
Non quod me geminas tenere linguas,
Et Graiam simul et simul Latinam,
Semproni, reputem, mei libelli
Materna tibi voce sunt loquuti,
5
Vt tanquam saturum hinnuloque aproque
Vilem iuverit esse me fasellum:
Quod tu carminibus tuis venustis
Permirum tibi dixeras videri.
Sed famae veritus malae periclum,
10
Campo versor in hoc loquutionis:
Quod dicam tibi, quem proboque amoque
Quantum pignora vix amant parentes,
Vt cum noveris id, cavere possis.
Nam pol qua proavusque avusque lingua
15
Sunt olim meus et tuus loquuti,
Nostrae quaque loquuntur et sorores,
Et matertera nunc et ipsa mater,
Nos nescire loqui magis pudendum est,
Qui Graiae damus et damus Latinae
20
Studi tempora duplicemque curam,
Quam Graia simul et simul Latina.
Hac uti ut valeas tibi videndum est:
Ne dum marmoreas remota in ora
Sumptu construis et labore villas,
25
Domi te calamo tegas palustri.