2. ad Pandulphum

Dum tu prompte animatus, ut

Se res cunque feret, principe sub tuo,

Pandulphe, omnia perpeti,

Quaeris qui dominae crinibus aureis

5

Fortunae iniicias manus;

Nos grati nemoris, rauca sonantium

Lympharum strepitus prope,

Vmbrosas vacui quaerimus ilices

Canna non sine dispari,

10

Quae flavae Glyceres reddat amoribus

Cantatis teneros modos,

Queis Panum invideat capripedum genus;

Nos longum Genio diem

Sacramus, penitus quid face postera

15

Mater Memnonis afferat

Securi, roseis humida curribus.

Qui certantia purpurae

Dum vina in tenero gramine ducimus,

Vincti tempora pampino,

20

Aut serto ex hedera, sanguinea aut rosa,

Quod vel candida nexuit

Phyllis vel nivea Philiroe manu,

Tum praedivitis haud movent

Me vel regna Asiae, ven ferus Adria

25

Quicquid puppe vehit gravi,

Quare saepe minas aequoris horream,

Vt me fictilia, in quibus

Vlnis Philiroe candidulis mihi

Lac formosa coegerit,

30

Delectant potius quam Siculi dapes

Regis, quas teneat nitens

Aurum; sede licet collocer aurea,

Quem circum pueri integri

Adsint, ut veteris pocula Massici

35

Propinent! Docilis tulit

Fontis quae rigui lympha, bibentibus

Inter laeta rosaria

Tristis cura magis tempora Syrio

Vnguento madida insilit

40

Et saevit penitus, si furor, Alpibus

Saevo flaminis impetu

Iam spretis, quatiat Celticus Ausones.

Hic est qui super impiam

Cervicem gladius pendulus imminet.