32a.

Sedis apostolice fixe virtutibus atque

Stipite, sive crucis viva radice fidelis,

Plorat honos et onus flet lamentabile, plangit

Ecclesie plebs tota, gemit Latium, sua luget

5

Roma, capud mundi, meret clerus, luit ipsa

Nunc despecta fides, spes fracta, gelatus et usque

In glaciem conversus amor lacrimasque refundunt.

Conqueritur cetus virtutum lex ululatque:

Sedem stare vident vidue quasi more relicte,

10

Et vacuam sponso castris habitante remotis,

Suspiriisque dolent istis, quia clamat amaris

Crux cum sede simul servilem voce fatensque

Esse statum miserumque suum sub fraude luporum

Raptorumque trucum custodum nomen habentes.