69. elegia petrarchae

Quum rapidum vergit caelum versusque cadentem

      Praecipitat Phoebus et fugit alma dies,

Et volat huc ubi gens nostro contraria caelo

      Forsitan expectat laeta videre diem,

5

Tristis anus procul a patria laribusque relictis

      Accelerat gressus et magis atque magis;

Nocte tamen blanda requie solata laborem,

      Deponit curas et mala long<a> viae.

Sed quoties ducit mihi lux infausta dolorem,

10

      Duplicat infoelix nox tenebrosa malum.

Quum fuscae cedit nocti et sol mergitur undis

      Atque altis maior montibus umbra cadit,

Robustis collum tauris disiungit arator

      Curvaque suspendit fessus aratra iugo:

15

Tunc epulas similes apponit glandibus illi

      Et calidam fesso praeparat uxor aquam.

Sed mihi nulla quies, cursu non astra benigno

      Laeta favent: nox est tristis, iniqua dies.

Ardentes pastor radios descendere solis

20

      Quum videt et gelidus aere vesper adest,

Surgit et umbrosas phagos herbamque relinquit

      Errantemque gregem sub sua signa vocat:

Deinde refert numerum et pastas ipse capellas

      Et solita virga coget oves stabulis;

25

Post illum aut spelunca tegit seu frondea tecta

      Aut curarum expers ad stabula alta cubat.

Sed me saevus Amor cogit vestigia <saevae>

      T<i>g<rid>is errando per iuga celsa sequi.

Illa meos spernit gemitus, nil carmina curat

30

      Dum fugit et gressus fallit iniqua meos.

Cur miseri nautae, in tenebris sub valle reposta

      Prostrati in tabulis membra sopore levant;

Me miserum, mediis pereo cur naufragus undis?

      Cur mea vella mari turbidus Auster agit?

35

Omnia quae immenso spirant animalia mundo

      Possunt alterna saepe quiete frui;

Nulla tamen nostro succurrunt grata dolori

      Gaudia: sunt errepta omnia nostra bona.

Et quoniam rursus videor renovare dolorem,

40

      Vespere disiunctos cerno redire boves,

Cur ego non itidem vinclis et amore solutus?

      Cur me curarum tam grave calcat onus?

Cur molles lachrymis tam saepe rigantur ocelli?

      Cur tam dura meo pectore versat Amor?

45

Vos igitur, nondum experti crudelia Amoris

      Vulnera, si sapitis, his procul este malis.

Vos vero quos una tenet concordia iunctos,

      Quos laetis oculis aspicit aequus Amor,

Pergite: ego infoelix me spe dominaque relictum

50

      Rupibus his altis praecipitem eiiciam.