25.
Iam tristi canos glacie concreta capillos
Afflatu tepidi fugit hiems Zephyri.
Iam nitidum os ver molle auras in luminis audet
Proferre, et teneros ferre per arva pedes:
5
Tempora diversis tollens halantia sertis
Purpureo matris Chloridos e gremio,
Summittit varios tellus fecunda colores,
Convertit molles quo puer ipse gradus.
Et passim, quacumque vagos deflectit ocellos,
10
Diffugiunt toto nubila cuncta polo.
It prope, et incutiens blandas in pectore flammas,
Omnia iucundo accendit amore Venus.
Quam circum vario texunt e flore coronas
Perfusae assyrio rore comam charites.
15
Hinc atque hinc mille aligeri pueri assultantes
Coniiciunt certa spicula acuta manu.
Concipiunt dulces animalia cuncta calores,
Persultantque vagi pabula laeta greges.
Ipse suam de colle canens Amaryllida pastor
20
Pascentes tenui carmine mulcet oves,
Percussaeque nova dulcedine corda volucres
Dant laetos passim per nemora alta sonos.
Sola gemit, ramoque sedens miserabilis alto
Absumptum mater Thracia plorat Itym.
25
Di bene, quod nostrae tam longe a finibus orae
Exactum hoc dira est in regione scelus.
Heu puer infelix, matri dum bracchia tendit
Assueto cupiens se implicuisse sinu;
Illa ferox animi, caecoque agitata furore
30
Avulsum duro diripit ense caput.
Quid facis ah demens? ferro quem perdis iniquo,
Is lac dulce tuis hausit ab uberibus.
Huic tu longinquam votis optare senectam,
Huic solita es teneras dicere blanditias.
35
Heu miserum genitor nati, infelixque sepulchrum,
Vt tibi nunc toto pectore sensus abit,
Infandae nosti cum coniugis impia facta,
Atque epulas mensis tristibus appositas:
Nempe furis, strictoque ruis violentior ense,
40
Sed sublata alis effugit illa novis.
Perpetuum fleat, ut merita est, longisque querelis
Antiqui poenas persolvat sceleris.
Nos Turri, dum florifero vere omnia rident,
Spirat et e summis gratior aura iugis,
45
Nos hic, qua nitida pellucens rivulus unda
Labitur, et leni murmure dulce sonat,
Cantemus molles formosae Amathusidos ignes,
Quidque ferox arcu, quid face possit amor.
Armenias domat hic tigres, saevasque leaenas:
50
Eripit hic summo, cum libet, arma Iovi.
Hoc duce pallentes umbras oeagrius Orpheus,
Tristiaque horrendi limina regis adit,
Nec timuit, saevaeve Hecates immania monstra,
Armatasve atris Eumenidas facibus.
55
Hoc cogente, omni cum pectore consternatus
Abrupto nollet vivere coniugio.
Paulatim Eurydices, veterumque oblitus amorum
In Calaim tota mente Boreiadem
Exarsit, penitusque insano perditus igne
60
Sensit ferventes intima ad ossa faces.
Formose O Calai pulchrae genus Orythiae
Te virides silvae, te cava saxa sonant.
In te suspirat: solum te cogitat Orpheus,
Per te sollicito nulla quies animo est.